Die pyle in ons koker

Deur dr. Dirk Hermann

Ons is pas klaar met ons besoeke aan die Verenigde Nasies in Geneve. Ons is tevrede met hoe dit verloop het.
Ons het ‘n verslag ingedien teen die regering se rasbeleide, ‘n aanbieding gedoen en met die Internasionale Arbeidsorganisasie gepraat oor die ooreenkoms tussen Solidariteit en die regering.
Die VN-proses is goed, maar ons heil is nie net by die VN nie. Dis wel een van die vele pyle in ons koker.
Ek wil vier pyle bespreek.
Internasionale druk. Suid-Afrika het internasionale konvensies geratifiseer. Dit is dus deel van ons reg. Internasionale forums is plekke waar ons stem gehoor word. Die onlangse verhoorproses by die Internasionale Arbeidsorganisasie het tot ‘n ooreenkoms tussen Solidariteit en die regering gelei. Dit was ‘n groot deurbraak wat tot ‘n bevel van die hof gelei het. Dit het internasionaal begin, maar gee nou vir ons plaaslike slaankrag. Die IAO het gevra vir verdere voorleggings. Dit is stadige, maar nodige prosesse.
Plaaslike veg. Internasionale prosesse is egter nie op hulle eie genoeg nie. Die VN gaan nie ons gevegte vir ons veg nie. Solidariteit veg op elke vlak teen die regering se rasmalheid. Ons veg deurlopend in howe en het al verskeie sake in die grondwethof gewen. Ons het die aanvaarding van die nuwe mal rasregulasies, saam met vennote, teruggedruk. Ons is nou in ‘n geveg met die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie oor hul rasgedrewe verslag by die VN.

Helpmekaar. Veg is belangrik, maar daar is nog meer krag in helpmekaar. Solidariteit het onlangs ‘n reuse ‘werkmark’ op www.solidariteit.co.za bekend gemaak. Dis ‘n mark sonder enige rasvereistes en net meriete. Bykans 2000 poste is al deur meer as 700 werkgewers daar gelaai. Ons help mekaar.
Ons sal self. Ons sal internasionale druk plaas en die regering veg, maar ons is nie afhanklik van enige iemand nie. Ons sal self beteken ons neem self verantwoordelikheid vir die toekoms. Daarom help ons bou aan Sol-Tech, Akademia, Bo-Karoo Opleiding, die Solidariteit Helpende Hand Opleidingsinstituut en eersdaags ‘n modelskool. Ons help met voortgesette opleiding, beroepsnetwerke, loopbaanvoorligting, werkbeskerming en meer. Alles om seker te maak ons mense kan goed werk.
Ons skiet verskeie pyle. Alles saam is kragtig.

Ons staan gereed om te help met waterkrisis

Deur dr. Dirk Hermann

Adjunkpresident Paul Mashatile het gesê hy gaan onder andere vir AfriForum en Solidariteit nader in sy groot waterplan.

Flip Buys, voorsitter van die Solidariteit Beweging, het al voorheen gesê dat ons nie van die regering hou nie, maar dat ons lief is vir die land. Daarom sal ons graag help. Ons sal opreg wees met ons aanbod om te help. Dit is as die regering opreg wíl help en nie net geraas maak voor die verkiesing nie.

Solidariteit beskik reeds oor ʼn lys van die land se beste ingenieurs en ambagslui wat bereid is om met die land se infrastruktuuruitdagings te help. Die lys is spesifiek opgestel vir elektrisiteitsuitdagings, maar sal vinnig en maklik uitgebrei kan word om met die land se wateruitdagings te help.

Solidariteit het ʼn reuse-aanlynplatform wat letterlik oornag kundiges kan mobiliseer. Ons is meer as gewillig om, ter wille van die land, te help. Ons ervaring is dat die land se kundiges graag wil help, maar in die verlede het hulle ʼn gebrek aan wil by die regering ervaar. As die regering sy rasbril afhaal en die land se uitdagings voorop stel, kan kenners ʼn reuserol speel.

Ons kollegas by AfriForum het kundiges in die organisasie wat oor ongelooflike kennis beskik.

Hulle doen reeds reusewerk in verskeie gemeenskappe. Samewerking met AfriForum sal ʼn reuseverskil maak. AfriForum het reeds verskeie plaaslike samewerkingsooreenkomste daargestel en sal nasionaal ʼn groot verskil kan maak.

Rasseherrie by Curro só onnodig

Blog deur dr. Dirk Hermann

Party is kopers en ander is die kassier. Party is ʼn dokter of ʼn advokaat, ander is ʼn veearts en nog een ʼn tandarts. Party is wit en party is swart, maar almal is kindertjies.

Op ʼn spesifieke tydstip word ʼn foto geneem. Op daardie tydstip is die een kindjie ʼn kassier en toevallig swart, en ʼn ander een is die koper en toevallig wit. Dit is bloot die werklikheid van ʼn enkele oomblik. Op ʼn ander tydstip sal die advokaat dalk swart wees en die dokter wit. Daar sal heel moontlik nog ʼn kassier wees en hierdie keer wit. Daar is nie sprake van raskassies vir die kindertjies nie.

Geen mens sal mos dit doen nie. Geen juffrou sal ʼn kind agter ʼn kasregister sit omdat hy/sy swart is nie. Die persoon wat die plasing gemaak het, is so min rasbewus dat hy/sy dit geplaas het.

Rasbeheptes sien toe kleur. Dit is ʼn siek wêreldbeskouing wat rassisme in ʼn kleuterskoolklassie kry. Jy vra nie vir sulke mense om verskoning nie. Hulle maak van die arme kindertjies ras-objekte. Onskuldige kindertjies word gebruik vir rassepolitiek. Hierdie was nie ʼn ras-insident nie. Rasbeheptes het dit ʼn ras-insident gemaak. Dit is nie Curro, die onderwysers of die kinders wat rasstereotipering gepleeg het nie. Dit was die rasstryders op sosiale media.

Die reaksie op sosiale media was kunsmatige woede. Daar was nie ʼn groot reaksie nie.

Curro het toe om verskoning gevra. Die Departement van Onderwys het nie eers van hierdie insident geweet nie en is eers ná die Curro-verklaring daarvan bewus gemaak. Hulle skrik só dat hulle sommer self bieg. Curro is tog só jammer vir die aanstootlike stereotipering. Curro probeer om die rasstryders te bestuur deur soos ʼn hondjie om te rol en om verskoning te vra en op die mat te piepie.

My maggies, Curro, dit was nie ʼn ras-insident nie! Deur julle jammerlike houding het julle dit ʼn ras-insident gemaak waaraan julle skuldig is. Julle het die raskrokodil gevoer wat net méér rashonger raak.

Die rasstryders retireer nie as daar om verskoning gevra word nie. Daar is nie vergifnis nie. Hulle sien dit as skulderkenning en swakheid en val aan om die situasie te laat eskaleer.

Die Departement van Onderwys gaan dus verder en die grondwetlikheid van Curro se waardestelsel moet nou ondersoek word. Daar moet gekyk word of hulle menseregte en rassegelykheid verstaan. Dít is wat gebeur as jy wil paai deur ʼn verskoning en skulderkenning waaraan jy nie skuldig is nie. Die rasstryders is nie paaibaar nie.

Die departement reageer heftig, skaars twee weke nadat die Lid van die Uitvoerende Raad (LUR) vir Onderwys in Noordwes deur die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie (SAMRK) gedwing is om vir Elana Barkhuizen om verskoning te vra ná ʼn vorige heftige rasreaksie. Sy het ook ʼn foto van ʼn spesifieke oomblik geneem. Die hof het egter in haar guns beslis en die SAMRK het gesê haar menseregte is geskend. Hulle leer niks nie en Curro rol om.

Al waarvoor daar nou gewag word, is ʼn arme onderwyseres wat net goed bedoel het, se kop wat met ʼn rasbyl afgekap word.

Moenie dit doen nie! Ons wag vir julle.

‘n Goeie werk is ‘n voorwaarde vir ‘n hoopvolle toekoms

Deur dr. Dirk Hermann

Solidariteit het een groot fokus en dit is om elke Afrikaner en Solidariteit-lid wat wil werk te help om goed te werk en hulle volle potensiaal te bereik. ‘n Goeie werk is ‘n voorwaarde vir ‘n hoopvolle toekoms. Om dit te doen gaan ons, saam met julle in 2024:

Op groot skaal skoliere toerus om die regte beroepskeuses te maak.

Ons het ‘n indrukwekkende loopbaanpad vir skoliere op ons platform, wat ongekend in die wêreld is, gebou en in Afrikaans.

Ons gaan deur die Solidariteit Skoleondersteuningsentrum help dat alle Afrikaanse skole uitnemend bly. Die SOS gaan planne vir ‘n model onafhanklike skool bekend maak.

Ons gaan studente help om te studeer met studiehulp. Ons gaan hulle beroepsgereed maak en ons gaan die eerste slypskole begin om hul gereed te maak vir die werkplek.

Ons gaan weer op groot skaal betrokke wees by opleidingsinstellings. Dit sluit in die uitbou van Sol-Tech, Akademia, Bo-Karoo Opleiding en die Solidariteit Helpende Hand Opleidingsinstituut.

Ons gaan mense op ‘n groot skaal help om werk te kry. In 2023 het ons ons werkplatform bekend gemaak. Dit was ‘n reuse sukses. Die gemeenskap help mekaar op ‘n groot skaal, sonder rasvereiste.

Ons gaan mense beskerm in die werkplek. Ons gaan weer meer as 1000 regsake namens lede voer en namens lede onderhandel.

Ons gaan steeds die regering se rasmal beleid oral waar ons kan beveg.

Om goed te werk moet lede gesond wees. 2024 gaan die groot regstryd teen die regering se planne om alle gesondheidsorg te kaap, begin.

Ons gaan ons beroepsnetwerke versterk. Beroepe gaan mekaar help, help om ons jongmense in werke te kry, verdere opleiding fasiliteer, netwerke skep en die belang van die beroep beskerm.

Wanneer ons hierdie agenda suksesvol implementeer help ons ons gemeenskap en lede om ‘n toekoms te bou waar ons vry, veilig en voorspoedig kan wees.

Solidariteit se platform breek ‘n nuwe werkmark oop

Deur dr. Dirk Hermann

Vriende,

Ons wil ʼn veldbrand begin en die gemeenskap op groot skaal mobiliseer om mekaar in diens te neem.

Solidariteit se platform het ʼn werkmark waar meer as 650 maatskappye binne 2 maande sowat 1 600 poste gelaai het. 

Meer as 9 000 mense het hul CV’s gelaai. Dit is ʼn reuse-netwerk waar mense mekaar help om te werk sonder enige rasbepalings.

As die regering wette wil maak wat ons keer om te werk, help ons mekaar en word net sterker.

As iemand werk of ʼn nuwe geleentheid soek, óf as jy dalk ʼn pos het wat jy wil adverteer, gebruik die skakel hieronder.

Stuur dit vir almal wat jy ken, plaas dit op al wat ʼn groep is en deel dit wyd.

Dit is ʼn klein daad wat vir iemand anders lewensveranderend kan wees.

Dit is sommer ʼn maklike politieke daad in protes teen die regering en vir ons gemeenskap.

Ons sal mos self!

Gratis en in Afrikaans: https://aanlyn.solidariteit.co.za

Sentrale rasbeplanning – verkeerd in elke opsig

Niemand het die reg om die onreg te gehoorsaam nie

Deur Dr. Dirk Hermann

Die nuwe raswet van die regering gee aan die minister van indiensneming en arbeid drakoniese magte om die samelewing sentraal volgens ras te beplan.

Die wêreldgeskiedenis getuig van die tragiese gevolge van die sentrale beplanning van mense. Dit is verkeerd in elke opsig.

Sakrekenaar-samelewing

Die ink van president Cyril Ramphosa se pen, waarmee hy hierdie wet onderteken het, was skaars droog toe demonstreer die minister hoe wyd sy magte strek. 60 bladsye se regulasies sit in detail uiteen hoe 18 verskillende sektore, in elke provinsie en op elke posvlak moet lyk.

ʼn Sakrekenaar werk in detail uit hoe die Suid-Afrikaanse samelewing moet lyk. Op Sowjet-styl word rassehulpbronne deur ʼn sentrale agentskap in die minister se kantoor verdeel.

Maatskappye moet hieraan voldoen anders word hulle swaar gestraf met boetes en staatskontrakte word nie aan hulle toegeken nie. Die minimum boete is R1,5 miljoen en die maksimum boete is R2,7 miljoen of 10% van die maatskappy se omset – watter een ook al die meeste is.

Hierdie maatskaplike manipulering beplan ʼn samelewing, nié op grond van wie hul is óf wat hulle kan doen nie, maar hoe hulle lyk.

Bloedbad vir minderhede

Die som se antwoord is ʼn bloedbad vir minderhede. Met die uitsondering van ongeskoolde en semi-geskoolde posvlakke moet drie uit elke vier wit mense en Indiërs weg uit die werkplek en een uit elke vier bruin mense. Dit is meer as 500 000 mense.

Die regulasies is ʼn totale vertrouensbreuk met minderhede.

Mooi woorde soos gelykheid, billikheid, regstelling, verskeidenheid en inklusiwiteit word gebruik. Die uitkoms is egter ongelykheid, onbillikheid, verkeerdstelling, homogeniteit en eksklusiwiteit. Hierdie het niks met regstelling te doen nie, maar alles met ras. Dit is nie ʼn “regstelwet” nie, maar suiwer ʼn “velkleurwet”.

ʼn Streep deur internasionale standaarde

Suid-Afrika het minstens twee konvensies rakende diskriminasie in die werkplek geratifiseer. Die eerste is die konvensie vir die uitskakeling van alle vorme van rassediskriminasie (ICERD) en die tweede is konvensie 111 van die Internasionale Arbeidsorganisasie (IAO). Beide die konvensies gee riglyne vir positiewe maatreëls om wanbalanse te herstel. Die doel is om grense van billikheid daar te stel.

Aangesien Suid-Afrika die konvensies geratifiseer het moet dit by regspraak in ag geneem word en Suid-Afrika se wette moet daarvolgens belyn word.

Beide hierdie konvensies bepaal dat positiewe maatreëls genuanseerd moet wees. Dit beteken dat ras nie die enigste kriteria kan wees nie. Die sosio ekonomiese posisie van ʼn persoon, beskikbare vaardighede en die unieke aard van ʼn onderneming moet in ag geneem word. Aparte kategorieë vir verskillende rasgroepe mag nie geskep word nie, maatreëls moet regstellend wees asook tydelik. Daar moet ook eerder op insetgebaseerde maatreëls, naamlik opleiding en ontwikkeling gefokus word eerder as uitsetgebaseerde rassekwotas.

SA is internasionaal aangekla

In 2017 het Solidariteit ʼn klag ingevolge ICERD by die VN ingedien. Die komitee het in ʼn aanbeveling die Suid-Afrikaanse regering se apartheidrasseklasifikasie gekritiseer. Die Suid-Afrikaanse Menseregtekommissie (SAMRK) het op grond hiervan ʼn verslag gepubliseer waarin bevind is dat Suid-Afrika se program van regstellende aksie ongrondwetlik is en nie voldoen aan die internasionale konvensies nie. Daar is bevind dat die Suid-Afrikaanse regering binne ses maande wetswysigings moet aanbring.

Die Suid-Afrikaanse regering het egter ʼn streep daardeur getrek en nou ʼn nóg strenger raswet aanvaar met regulasies wat suiwer op grond van ras maatskappye dwing om aanstellings te maak. Daar is nou géén sprake van ʼn genuanseerde benadering nie.

In 2021 het Solidariteit ʼn klag teen Suid-Afrika by die IAO gelê vir die oortreding van konvensie 111. Die IAO het bevind dat Solidariteit se klag ontvanklik is. Dit beteken dat daar aan al die tegniese vereistes voldoen is, dat daar op sigwaarde meriete is en dat die interne remedies uitgeput is. Die eerste stap is bemiddeling. Die Suid-Afrikaanse regering het hiertoe ingestem en daar is tot einde Augustus ʼn  bemiddelingsproses tussen Solidariteit en die Suid-Afrikaanse regering aan die gang. Indien dit nie suksesvol is nie, gaan dit oor tot arbitrasie by die IAO.

Solidariteit behoort weer in Desember 2023 voor die komitee van ICERD te verskyn oor hierdie oortreding van die regering.

Ten spyte van die internasionale prosesse gaan die Suid-Afrikaanse regering egter voluit voort met sy rasbeleid.

Indien Solidariteit by enige van die internasionale forums slaag sal internasionale diplomatieke druk op die regering toeneem. Die krag van ʼn internasionale uitspraak is egter eerder die spierkrag wat dit vir plaaslike litigasie gee.

Die bron van die kwaad is die wet

Daar is nou tyd vir kommentare op hierdie regulasies. Groot weerstand word verwag. Duisende Suid-Afrikaners en organisasies, insluitend die Afrikanerbond gaan kommentaar oor die gewraakte regulasies lewer. Dit is ook reg só. Die regulasies is boos.

Die probleem is egter die raswet wat hierdie regulasies moontlik gemaak het. Dit is dus hierdie nuwe wet wat ongrondwetlik verklaar moet word. Beide Solidariteit en Sakeliga het aansoeke teen die wet gebring en ʼn goeie handvol organisasies het al kennis gegee dat hul as vriende van die hof gaan toetree. Weerstand strek oor al die minderheidsgroepe.

Dit gaan ʼn epiese stryd teen die regering wees.

Maatskappye het nie die reg om die onreg te gehoorsaam nie 

Die onus vir hierdie stryd lê op elkeen wat in Suid-Afrika woon, maar veral maatskappye.

Dit is hulle wat nie meer die reg het om besigheid te doen soos hulle wil nie.

Dis nie nou die tyd vir klakkelose gehoorsaamheid nie, maar vir positiewe protes. Positiewe protes het die e-tolstelsel tot ʼn stilstand gebring. Positiewe protes van verál ondernemings kan hierdie drakoniese raswet ook tot stilstand bring.

Hierdie wet is ʼn stuk onreg teenoor minderhede spesifiek en Suid-Afrika oor die algemeen.

Flip Buys, voorsitter van die Solidariteit Beweging, het in ʼn artikel wat in die Rapport op 21 Mei verskyn het, geskryf dat die Joodse denker Hannah Arendt ʼn belangrike uitspraak hieroor gemaak het, n.a.v. Italianers se gehoorsaamheid aan Mussolini se verdrukkende rassewette. Sy het gesê dat niemand die reg het om onreg te gehoorsaam nie. Net omdat iets in ʼn wet staan beteken dit nie dis “reg” nie.

Hy skryf verder, onbekookte raswette het ʼn bepalende rol in die verval van groot dele van die staatsdiens en openbare ondernemings gespeel. Die rede hiervoor was dat duisende bekwame en ervare werknemers en bestuurders uit hul poste verwyder is vanweë hulle ras, en dikwels met kaders sonder die nodige kundigheid vervang is. Indien toegelaat word dat dieselfde beleid in die privaat sektor toegepas gaan word, kan dit net dieselfde gevolge hê. Dit gaan rampspoedige gevolge vir die land en al sy mense inhou. Maatskappye wat goedsmoeds hierdie nuwe onreg gehoorsaam, maak hulself nie net aan onreg medepligtig nie, maar aan die groeiende krisis in die land. Steun aan on-reg is onreg-verdigbaar. Daarom het Arendt gesê om verdrukking van ʼn groep mense sommerso te aanvaar, is om aandadig daaraan te wees.

Suid-Afrika moet dus in opstand kom teen dié stuk onreg onder die dekmantel van ʼn wet. Dit is ons plig. Dit is die regte ding om te doen, want niemand het die reg om onreg te gehoorsaam nie.

Klik hier en ondersteun Solidariteit se stryd teen die raswet.

ʼn Brief oor Orania

“Pappa, kan ons gaan stap?” vra my tweede jongste. “Gaan stap gerus.” Sy kyk my skepties aan. “Ons moet seker die huisie sien pappa?” “Julle moet net nie verdwaal nie,” antwoord ek. “Is dit veilig op Orania?” vra sy, duidelik nie oortuig nie. “Dis baie veilig,” probeer ek haar gerus stel. “Die veiligste in die wêreld?” “Van die veiligste plekke in die wêreld,” antwoord ek weer. “Dit kan nie wees nie. Hier is nie mure en drade om nie,” speel sy haar troefkaart.

 

Hierdie stukkie dialoog oor my kind se siening van normaal het my geskok. Vryheid kan nie normaal wees nie.

 

Ek het Orania al verskeie kere besoek en het besluit om verder te gaan ondersoek instel na, soos baie dit sien, hierdie vreemde, abnormale gemeenskap.

 

Orania is geleë in die Noord-Kaap, so rapsie meer as 150 km van Kimberley, so 40 km van Hopetown en 30 km van die Vanderkloofdam. Die dorpie lê reg langs die Oranjerivier. Die Karoo-omgewing het die tipe bekoring wat mense soos Coenie de Villiers al besing het en die Oranjerivier gee die dorpie toegang tot water. Dis baie groener in Orania as wat die prentjie van die Karoo in jou kop oproep.

 

Ek het met verskeie Oraniërs oor hulle dorp en idees gepraat en hier is hoe ek hulle Orania-idees verstaan.

 

“Waarom vestig julle ʼn Afrikanerdorpie so ver van alles?” het ek vir Carel Boshoff gevra. Hy lag: “My pa (prof. Carel Boshoff) sou jou antwoord dat dit Pretoria is wat so ver is.”

 

Demografie bepaal die keuse van die plek. Afrikaners is die slagoffer van demografiese strome.

 

Hulle het hulle histories binne demografiese stroomversnellings geplaas. Die oorweldigende getalle plaas druk op skole, universiteite, veiligheid, werk en vele meer. Jy kan net vir solank keer. Die regering regeer vir die meerderheid. Die Lesufi’s van die wêreld veroorsaak dat Afrikaners die hele tyd moet retireer.

 

Orania word gevestig buite die demografiese strome. In Orania is Afrikaners ʼn meerderheid. Dit help dat Afrikaners konsentreer en konsentrasie maak dit moontlik om ʼn gemeenskap in te rig waar mense normaal kan leef.

 

Vir die Oraniërs gaan dit oor die reg om self te besluit. Hulle wil nie hê die staat moet oor hulle beskik nie; hulle wil oor hulleself beskik. Die staat kan nie meer met Afrikaners se toekoms vertrou word nie.

 

Hulle maak gebruik van die grondwetlike ruimtes vir selfbeskikking. Die Suid-Afrikaanse Grondwet het artikel 235 wat selfs territoriale selfbeskikking binne die Republiek moontlik maak. Volgens hulle is dit juis normaal om minder van die staat afhanklik te wees. Meer gemeenskap en minder staat is ʼn kerndeel van hul idees. Hulle glo in die toekoms, want hulle wil dit self bepaal.

 

Afgesien daarvan dat hulle binne die Suid-Afrikaanse grondwetlike raamwerk werk, vind hulle aansluiting by honderde internasionale voorbeelde van selfbeskikking binne ʼn meerderheidsomgewing waarvan die Duitsers in die noordelike provinsie van Italië, Suid-Tirool, ʼn uitstekende voorbeeld is. Ten spyte daarvan dat die groepie Duitsers minder as 1% van die Italiaanse bevolking uitmaak, het hulle grootskaalse selfbesluitneming omdat hulle gekonsentreerd is.

 

In die wêreldkonteks is wat Orania doen normaal, en in die Suid-Afrikaanse konteks wettig. ʼn  Goeie demokrasie word geken aan sy vermoë om minderhede te beskerm.

 

My dogter neem ʼn foto van jong Afrikanerseuns wat bakstene op ʼn bouperseel gooi. Hulle bou aan Gannabos. Dit is sowat 120 nuwe woonstelle wat behuising op intreevlakke in die behuisingsmark moet verskaf. Die Afrikaners wat bou en sement aanmaak lyk eintlik vreemd. Net so vreemd soos die Afrikanervrou wat ons huis skoongemaak het en die jong seun met sulke opvallende bakore wat in die tuin voor ons huisie gewerk het.

 

In Orania is dit egter normaal dat Afrikaners hul eie werk doen. Hulle glo in arbeid adel en die protestantse idee dat alle werk edel is. Hulle dink dis vreemd dat ons dink dis vreemd. Tydens die vorige regering is baie Afrikaners wat eenvoudige handewerk verrig het deur die staat in diens geneem.

 

Nou spoeg die gemeenskap in Suid-Afrika hulle uit. Die sosiale infrastruktuur maak dit bykans onmoontlik vir jong wit mense om op die onderste posvlakke te werk.

 

Die sosiale infrastruktuur in Orania maak dit juis moontlik. Arbeid word in Orania genormaliseer.

 

Vir ʼn oomblik dink ek dat dit rassisties is dat Oraniërs hul eie werk doen. Ek skrik toe ek die rassisme in my eie gedagtes raaksien. Dit het byna normaal geword dat sekere werk deur ander gedoen moet word. Dit is diep rassisties om te dink dat ander my werk moet doen. Ironies genoeg ontras en normaliseer Orania arbeid.

 

Die Solidariteit Helpende Hand het ʼn maatskaplike behoeftebepaling op Orania gedoen. Net soos in ander gemeenskappe is daar ook hier verskeie maatskaplike uitdagings. Een abnormale ding wat die studie oor die Oraniërs bevind het, is dat 90% van hulle gelukkig is. Die res van Suid-Afrika is dit beslis nie.

 

Op pad na Orania is ons deur verskeie plattelandse dorpies in Noordwes en die Noord-Kaap. Die agteruitgang is hartseer. Die lyn is afwaarts. By Orania word gewoel, gewerskaf en gebou. Oral is boupersele en nuwe erwe word uitgelê. Lida Strydom van Orania sê mens hoor Orania groei. In Orania is die lyn opwaarts. Dis in kontras met Suid-Afrika.

 

Orania is egter nog ʼn klein dorpie. Die nuutste sensus wys op sowat 1 600 inwoners en dit groei teen ongeveer 10% per jaar. Dit lyk ook maar nog soos ʼn gewone Karoo-dorpie.

 

Die Oraniërs is uitgesproke dat hulle van dorp na stad wil ontwikkel. Hulle mik nou na 10 000 mense en daarna meer.

 

Die groot uitdaging is om infrastruktuur, sonder ʼn staat, vir die 10 000 wat nog kom, gereed te hê.

 

Die elektrisiteitsinfrastruktuur is reeds opgegradeer en is gereed vir die volgende groeifase. Oral is slote vir die nuwe rioolinfrastruktuur. Beplanning is aan die gang vir optiese vesel wat Orania hoogs mededingend gaan maak watt vinnige, bekostigbare internet betref. Ondergrondse infrastruktuur kos baie en maak nog nie die dorp mooi nie, maar dit stel die dorp in staat om te ontwikkel. Frans de Klerk, Orania se dorpsbestuurder, vertel dat iemand hom gevra het wat hul volgende stap na selfbeskikking is: “Ons gaan ʼn sloopgrawer koop,” was sy onverwagse antwoord.

 

By Willie Nel se uiters suksesvolle vervoerbesigheid staan ʼn betonaanleg. Die aanleg het van die beste tegnologie en soos Willie sê, die gehalte wat hy lewer, kan brûe bou. Dit lyk ook so ʼn bietjie abnormaal. In hierdie klein dorpie staan hierdie groot aanleg wat genoeg beton kan vervaardig om honderde huise te kan bou. Byna soos ʼn Noag se ark wagtend op reën. “Ons gaan ʼn stad bou,” sê Willie met selfvertroue.

 

Hoe meer ek kyk, hoe meer sien ek die stad wat kom. Pieter Bischoff gaan wys my hoe Bo-Karoo Opleiding lyk. Dis nog ʼn klein kollege, maar hulle bou dat dit klap aan ʼn nuwe koshuis, want hulle maak gereed vir 300 studente, die meeste van hulle in die bou-ambagte. Hulle gaan opgelei word en vir hul prakties gaan hulle sommer ʼn stad bou. Orania het ʼn totale tersiêre strategie in gedagte wat insluit beroeps- en universiteitsopleiding.

 

“Waarom ʼn stad?” wou ek by Frans weet. Hy het ook ʼn boek, Van Dorp tot Stad, geskryf.

 

Stede bied sekuriteit. Hierdie sekuriteit is op vele vlakke. So klein soos Orania nou is, beleef hulle die vryheid van veiligheid. ʼn Reuse- nuwe veiligheidskompleks word gebou. ʼn Helikopterlandingsplek,ʼn ambulans- en brandweerdiens en mediese fasiliteite en ʼn hoëtegnologie-beheerkamer, wat ʼn groot radius rondom Orania veilig gaan hou, is deel van die kompleks.

 

Stede maak spesialisasie moontlik. Hoe meer gekonsentreerd mense bly hoe veiliger is hulle en hoe meer dienste wat gespesialiseer is, kan aangebied word. Orania moet ook antwoorde bied vir ons ingenieurs, mediese praktisyns en ander professionele beroepe.

 

ʼn Stad skep ʼn kragtige politieke sentrum. Die gemeenskap het tot ʼn groot mate selfstandigheid en kan talle besluite self neem. Volgens Frans het stede in die verlede die val van ryke oorleef. Werklikhede wat binne ʼn stad geskep word, kan nie geïgnoreer word nie. Werklikhede op die grond het sterk politieke krag wat nie net geïgnoreer kan word nie.

 

Stede maak ook ʼn ekonomie moontlik. In ʼn stad kan basiese ekonomiese praktyke floreer, maar ʼn stad kan per definisie nie in isolasie bestaan nie. Hoe sterker die stad, hoe meer interaksie is daar met die groter wêreld. Orania wil nie en kan nie ʼn klein, geïsoleerde eilandjie wees nie. Orania het die markekonomie gekies wat isolasie onmoontlik maak.

 

Prof. Carel Boshoff het tereg Suid-Afrika se groot vraagstuk opgesom met die opmerking dat die grondvraag die grondvraag is. In grond is daar egter ook antwoorde vir Afrikaners.

 

Ek vra vir Frans om in een sin op te som wat hulle doen: “Ons bou ʼn unieke stad waarin Afrikaners vry, veilig en voorspoedig kan wees.”

 

Hy antwoord verder dat uniek ook ’n stad waarbinne Afrikaners tuis is, beteken. Afrikaners hou eintlik nie van die stede waarin hulle nou woon nie. Hulle hunker na die platteland of plaas. Orania gaan ʼn stad wees waarbinne Afrikaners tuis gaan voel, ʼn plek met oop ruimtes, byna ʼn landelike atmosfeer. Orania gaan ook ʼn gemeenskapstad wees en nie net ʼn versameling van koue individue wat toevallig saam bly nie. Orania kry dit alreeds reg.

 

Orania het sy eie “geldeenheid”, die Ora. Dit is eintlik ʼn ruilmiddel waarmee die plaaslike ekonomie gestimuleer word. Die ekonoom, Dawie Roodt, is besig met ʼn projek om die Ora te digitaliseer. Die grootste korporatiewe bank in die land is ook op die dorp.

 

Volgens Carel is die bou van die stad Orania die volgende groot waagstuk van Afrikaners. Ons het al getrek, ʼn taal gemaak, groot oorloë gevoer, daarna opgestaan en gemoderniseer. Ons het die historiese energie om ʼn stad te bou en ons het nie ʼn keuse nie. Afrikaners moet ʼn ingrypende antwoord aanpak vir die ingrypende krisis waarin hy verkeer. Vasgevang in die Suid-Afrikaanse demografiese see gaan meer van dieselfde nie genoeg wees nie.

 

Die geborgenheid en veiligheid van ʼn stad is deel van die antwoord van die Afrikaner in Afrika. Die stad is dus juis nie om te vlug nie, maar om te kan bly. Die stad is juis die plek waaruit met selfvertroue geskakel en uitgereik kan word. Orania skakel reeds met verskeie ander swart gemeenskappe en deel graag sy model as model van bemagtiging deur gemeenskapselfstandigheid.

 

Frans neem ons teen ʼn koppie uit wat ʼn uitsig oor Orania bied. “Verbeel jou jy sit ʼn 3D-bril op en kyk na die stad wat kom,” sê hy.

 

Toe sien ek dit.

 

ʼn Stadplein met ʼn Europese gevoel. Klein winkeltjies en mense wat kuier, in Afrikaans. ʼn Mens kan sien hulle is gelukkig. Skuins links agter die skool is die universiteit en die beroepskollege. Die stad het ʼn studentekarakter ontwikkel. Die skool maak gebruik van die nuutste tegnologie en word as een van die bestes in die land geag. Kinders stap skool toe of ry fiets. Hulle lyk vry en veilig. Groen stroke en fietspaadjies maak dit makliker dat mense kan fietsry. Agter my is die wildspark, ʼn gewilde ontspanningsgebied en by die rivier is ʼn bos aangeplant wat romantiese staproetes bied. Op die rivieroewer is ʼn gewilde vakansieoord. Die stadsraad se moderne vullisverwyderingsvragmotor ry verby en Afrikaners spring af om die vullisdromme op te tel. Afval word georganiseer om herwin te word. Naby die stadsplein word ʼn teater gebou. Regs onder is die sportvelde waar groot sportbyeenkomste aangebied word. Dit is ook die plek waar die grootste kunstefees in die land aangebied word. Die bekostigbare en betroubare digitale infrastruktuur help dat mense vanuit Orania gemaklik kan sake doen in die res van die land en globaal. Afrikaners hou daarvan om hier vakansie te hou. Dit is veilig en Afrikaans. Ook links van my lê die groot nywerheidsgebied. Die meeste van die ondernemings is klein vervaardigers. In die verte kan die duisende pekanneutbome van een van Suid-Afrika se grootste pekkanneutboorde gesien word. Die meeste Afrikaners bly nie in Orania nie, maar vir baie is dit hul plek in Afrika. Byna soos Israel vir die Jode wêreldwyd is. Hulle help om Orania te bou en belê in projekte en winsgewende maatskappye in die stad. Baie borg ʼn kind om op Orania te studeer. Dit het ʼn kulturele ding vir Afrikaners geword om ook in Orania te belê. Hulle belê want eendag, al is dit ook die volgende geslag, trek hulle na Orania.

 

Ek haal my 3D-bril af en sien toe weer die klein dorpie, maar verstaan nou baie beter wat vir my gesê is. Ek kan sien waarheen alles op pad is. Elke bakstaan wat ek nou sien, is deel van ʼn stad wat kom.

 

Die Oraniërs het baie van wat ek normaal aanvaar, uitgedaag. Baie van wat mense as abnormaal aan hulle sien, daag hulle ook uit. Hulle het my geïnspireer met hulle droom en hulle vasberadenheid om die droom te verwesenlik. Hulle is seker dat dit gaan gebeur.

 

Orania kan nie die volle antwoord vir Afrikaners wees nie. Die prentjie wat Oraniërs vir my geskets het, het my oortuig dat dit deel van die groter oplossing is vir dié van ons wat net hier gaan bly.

 

 

Inleiding
Hoofstuk 1
Hoofstuk 2
Hoofstuk 3
Hoofstuk 5
Hoofstuk 7
Hoofstuk 8
Hoofstuk 12
Hoofstuk 15
Hoofstuk 16
Hoofstuk 17
Hoofstuk 19
Hoofstuk 20
Hoofstuk 21
Hoofstuk 22
Hoofstuk 23
Hoofstuk 25
Hoofstuk 27
Hoofstuk 28
Hoofstuk 31
Hoofstuk 32
Hoofstuk 34
Slot

Ons Sentrum

Die Gemeenskapstrukture-afdeling bestaan tans uit twee mediese ondersteuningsprojekte en drie gemeenskapsentrums, naamlik Ons Plek in die Strand, Derdepoort en Volksrust. Die drie gemeenskapsentrums is gestig om veilige kleuter- en/of naskoolversorging in die onderskeie gemeenskappe beskikbaar te stel. Tans akkommodeer die gemeenskapsentrums altesaam 158 kinders in die onderskeie naskoolsentrums, terwyl Ons Plek in die Strand 9 kleuters en Ons Plek in Volksrust 16 kleuters in die kleuterskool het.

Ons Winkel

Ons Winkels is Solidariteit Helpende Hand se skenkingswinkels. Daar is bykans 120 winkels landwyd waar lede van die publiek skenkings van tweedehandse goedere – meubels, kombuisware, linne en klere – kan maak. Die winkels ontvang die skenkings en verkoop goeie kwaliteit items teen bekostigbare pryse aan die publiek.

Saai

ʼn Familieboer-landbounetwerk wat hom daarvoor beywer om na die belange van familieboere om te sien deur hul regte te beskerm en te bevorder.

Pretoria FM en Klankkoerant

ʼn Gemeenskapsgebaseerde radiostasie en nuusdiens

Sakeliga

ʼn Onafhanklike sake-organisasie

Begrond Instituut

Die Begrond Instituut is ʼn Christelike navorsingsinstituut wat die Afrikaanse taal en kultuur gemeenskap bystaan om Bybelse antwoorde op belangrike lewensvrae te kry.

Ajani

Ajani is ‘n privaat geregistreerde maatskappy wat dienste aan ambagstudente ten opsigte van plasing by werkgewers bied.

Ajani is a registered private company that offers placement opportunities to artisan students in particular.

Wolkskool

Wolkskool is ʼn produk van die Skoleondersteuningsentrum (SOS), ʼn niewinsgewende organisasie met ʼn span onderwyskundiges wat ten doel het om gehalte- Afrikaanse onderrig te help verseker. Wolkskool bied ʼn platform waar leerders 24-uur toegang tot video-lesse, vraestelle, werkkaarte met memorandums en aanlyn assessering kan kry.

Kanton Beleggingsmaatskappy

Kanton is ʼn beleggingsmaatskappy vir eiendom wat deur die Solidariteit Beweging gestig is. Die eiendomme van die Solidariteit Beweging dien as basis van die portefeulje wat verder deur ontwikkeling uitgebrei sal word.

Kanton is ʼn vennootskap tussen kultuur en kapitaal en fokus daarop om volhoubare eiendomsoplossings aan instellings in die Afrikaanse gemeenskap teen ʼn goeie opbrengs te voorsien sodat hulle hul doelwitte kan bereik.

Maroela Media

Maroela Media is ʼn Afrikaanse internetkuierplek waar jy alles kan lees oor dit wat in jou wêreld saak maak – of jy nou in Suid-Afrika bly of iewers anders woon en deel van die Afrikaanse Maroela-gemeenskap wil wees. Maroela Media se Christelike karakter vorm die kern van sy redaksionele beleid.

AfriForum Publishers

AfriForum Uitgewers (previously known as Kraal Uitgewers) is the proud publishing house of the Solidarity Movement and is the home of Afrikaans non-fiction, products related to the Afrikaner’s history, as well as other prime Afrikaans products. The publisher recently shifted its focus and will only publish internal publications of the Solidarity Movement from now on.

Akademia

Akademia is ’n Christelike hoëronderwysinstelling wat op ’n oop, onbevange en kritiese wyse ’n leidinggewende rol binne die hedendaagse universiteitswese speel.

Akademia streef daarna om ʼn akademiese tuiste te bied waar sowel die denke as die hart gevorm word met die oog op ʼn betekenisvolle en vrye toekoms.

Sol-Tech

Sol-Tech is ʼn geakkrediteerde, privaat beroepsopleidingskollege wat op Christelike waardes gefundeer is en Afrikaans as onderrigmedium gebruik.

Sol-Tech fokus op beroepsopleiding wat tot die verwerwing van nasionaal erkende, bruikbare kwalifikasies lei. Sol-Tech het dus ten doel om jongmense se toekomsdrome met betrekking tot loopbaanontwikkeling deur doelspesifieke opleiding te verwesenlik.

Skoleondersteuningsentrum (SOS)

Die Solidariteit Skoleondersteuningsentrum (SOS) se visie is om die toekoms van Christelike, Afrikaanse onderwys te (help) verseker deur gehalte onderrig wat reeds bestaan in stand te (help) hou, én waar nodig nuut te (help) bou.

Die SOS se doel is om elke skool in ons land waar onderrig in Afrikaans aangebied word, by te staan om in die toekoms steeds onderrig van wêreldgehalte te bly bied en wat tred hou met die nuutste navorsing en internasionale beste praktyke.

Solidariteit Finansiële Dienste (SFD)

SFD is ʼn gemagtigde finansiëledienstemaatskappy wat deel is van die Solidariteit Beweging. Die instelling se visie is om die toekomstige finansiële welstand, finansiële sekerheid en volhoubaarheid van Afrikaanse individue en ondernemings te bevorder. SFD doen dit deur middel van mededingende finansiële dienste en produkte, in Afrikaans en met uitnemende diens vir ʼn groter doel aan te bied.

Geskiedenisfonds

ʼn Fonds wat help om die Afrikanergeskiedenis te bevorder.

Solidariteit Boufonds

ʼn Fonds wat spesifiek ten doel het om Solidariteit se opleidingsinstellings te bou.

Solidariteit Regsfonds

ʼn Fonds om die onregmatige toepassing van regstellende aksie teen te staan.

Solidariteit Jeug

Solidariteit Jeug berei jongmense voor vir die arbeidsmark, staan op vir hul belange en skakel hulle in by die Netwerk van Werk. Solidariteit Jeug is ʼn instrument om jongmense te help met loopbaankeuses en is ʼn tuiskomplek vir jongmense.

S-leer

Solidariteit se sentrum vir voortgesette leer is ʼn opleidingsinstelling wat voortgesette professionele ontwikkeling vir professionele persone aanbied. S-leer het ten doel om werkendes met die bereiking van hul loopbaandoelwitte by te staan deur die aanbieding van seminare, kortkursusse, gespreksgeleenthede en e-leer waarin relevante temas aangebied en bespreek word.

Studiefondssentrum

DIE HELPENDE HAND STUDIETRUST (HHST) is ʼn inisiatief van Solidariteit Helpende Hand en is ʼn geregistreerde openbare weldaadsorganisasie wat behoeftige Afrikaanse studente se studie moontlik maak deur middel van rentevrye studielenings.

Die HHST administreer tans meer as 200 onafhanklike studiefondse namens verskeie donateurs en het reeds meer as 6 300 behoeftige studente se studie moontlik gemaak met ʼn totaal van R238 miljoen se studiehulp wat verleen is.

De Goede Hoop-koshuis

De Goede Hoop is ʼn moderne, privaat Afrikaanse studentekoshuis met hoë standaarde. Dit is in Pretoria geleë.

De Goede Hoop bied ʼn tuiste vir dinamiese studente met Christelike waardes en ʼn passie vir Afrikaans; ʼn tuiste waar jy as jongmens in gesonde studentetradisies kan deel en jou studentwees met selfvertroue in Afrikaans kan uitleef.

AfriForum Jeug

AfriForum Jeug is die amptelike jeugafdeling van AfriForum, die burgerregte-inisiatief wat deel van die Solidariteit Beweging vorm. AfriForum Jeug berus op Christelike beginsels en ons doel is om selfstandigheid onder jong Afrikaners te bevorder en die realiteite in Suid-Afrika te beïnvloed deur veldtogte aan te pak en aktief vir jongmense se burgerregte standpunt in te neem.

AfriForum Uitgewers

AfriForum Uitgewers (voorheen bekend as Kraal Uitgewers) is die trotse uitgewershuis van die Solidariteit Beweging en is die tuiste van Afrikaanse niefiksie-, Afrikanergeskiedenis- én prima Afrikaanse produkte. Dié uitgewer het onlangs sy fokus verskuif en gaan voortaan slegs interne publikasies van die Solidariteit Beweging publiseer.

AfriForumTV

AfriForumTV is ʼn digitale platform wat aanlyn en gratis is en visuele inhoud aan lede en nielede bied. Intekenaars kan verskeie kanale in die gemak van hul eie huis op hul televisiestel, rekenaar of selfoon verken deur van die AfriForumTV-app gebruik te maak. AfriForumTV is nóg ʼn kommunikasiestrategie om die publiek bewus te maak van AfriForum se nuus en gebeure, maar ook om vermaak deur films en fiksie- en realiteitsreekse te bied. Hierdie inhoud gaan verskaf word deur AfriForumTV self, instellings binne die Solidariteit Beweging en eksterne inhoudverskaffers.

Forum Sekuriteit

Forum Sekuriteit is in die lewe geroep om toonaangewende, dinamiese en doeltreffende privaat sekuriteitsdienste in

Suid-Afrika te voorsien en op dié wyse veiligheid in gemeenskappe te verhoog.

Solidariteit Helpende Hand

Solidariteit Helpende Hand fokus op maatskaplike welstand en dié organisasie se groter visie is om oplossings vir die hantering van Afrikanerarmoede te vind.

Solidariteit Helpende Hand se roeping is om armoede deur middel van gemeenskapsontwikkeling op te los. Solidariteit Helpende Hand glo dat mense ʼn verantwoordelikheid teenoor mekaar en teenoor die gemeenskap het.

Solidariteit Helpende Hand is geskoei op die idees van die Afrikaner-Helpmekaarbeweging van 1949 met ʼn besondere fokus op “help”, “saam” en “ons.”

FAK

Die Federasie van Afrikaanse Kultuurvereniginge (FAK) is reeds in 1929 gestig. Vandag is die FAK steeds dié organisasie wat jou toelaat om kreatief te wees in jou taal en kultuur. Die FAK is ’n toekomsgerigte kultuurorganisasie wat ’n tuiste vir die Afrikaanse taal en kultuur bied en die trotse Afrikanergeskiedenis positief bevorder.

AfriForum

AfriForum is ʼn burgerregte-organisasie wat Afrikaners, Afrikaanssprekende mense en ander minderheidsgroepe in Suid-Afrika mobiliseer en hul regte beskerm.

AfriForum is ʼn nieregeringsorganisasie wat as ʼn niewinsgewende onderneming geregistreer is met die doel om minderhede se regte te beskerm. Terwyl die organisasie volgens die internasionaal erkende beginsel van minderheidsbeskerming funksioneer, fokus AfriForum spesifiek op die regte van Afrikaners as ʼn gemeenskap wat aan die suidpunt van die vasteland woon. Lidmaatskap is nie eksklusief nie en enige persoon wat hom of haar met die inhoud van die organisasies se Burgerregte-manifes vereenselwig, kan by AfriForum aansluit.