Media Verklarings Archives - Solidariteit Beweging

Akademia en Kanton stel monumentale kampusontwikkeling bekend

Posted on Augustus 1, 2024Augustus 7, 2024 by anneke

Die eiendomsontwikkelingsmaatskappy Kanton het vandag op 1 Augustus die nuwe kampusontwikkelingprojek van Akademia in Pretoria as deel van die Toekomsbouer-veldtog bekendgestel. Dié kampusprojek is die grootste ontwikkelingsprojek in die geskiedenis van die Afrikaanse taal- en kultuurgemeenskappe en verteenwoordig ’n groot historiese keerpunt om die volhoubaarheid van hoër onderwys in Afrikaans te verseker. Akademia maak sedert 2012 van tussentydse infrastruktuuroplossings gebruik. Die voltydse kampusmodel het in 2021 aanvang geneem en so uitgebrei dat daar tans twee kampusse, vier koshuise, twee daghuise sowel as die administratiewe hoofkantoor is wat tans oor verskeie persele in Centurion versprei is. Die nuwe omvattende residensiële kampus in die ooste van Pretoria sal aan die instelling die geleentheid bied om sy groei oor die afgelope dekade te konsolideer en ’n vaste adres vir sy toekomstige kampusstudente te bied wat ’n veerkragtige en opwindende studentelewe gaan ondersteun. “Die nuwe kampus is die verwesenliking van ’n groot droom. Dit vereis die krag van ’n belynde gemeenskap wat deur eensgesindheid en samewerking die oënskynlik onmoontlike kan verwesenlik,” sê Marthinus Visser, besturende direkteur van Akademia. “In die lig hiervan is die Toekomsbouer-veldtog ’n oproep aan die gemeenskap om deel te word van ’n ongelooflike geleentheid – iets soos wat die Afrikaanse taal- en kultuurgemeenskappe nie in ’n geruime tyd beleef het nie. Dit bied ’n geleentheid waar hoop en ’n nalatenskap fisies opgerig gaan word.”

Projekomvang

Die ontwikkeling sal in Pretoria geleë wees, agt kilometer vanaf Solomon Mahlangu-rylaan op die Boschkop-pad in die ooste van Pretoria. Die nuwe kampus bied aan Akademia die geleentheid om ’n volledige en uitgebreide akademiese programaanbod oor al sy fakulteite beskikbaar te maak wat aan die omvattende vraag van voornemende studente sal voldoen. Dié kampus sal voorts voorsiening maak vir 5 000 voltydse voorgraadse studente en nagenoeg 1 500 nagraadse studente. Vier mans- en vier dameskoshuise sal 1 500 studente op die kampus kan huisves. “Fase een van die projek sal nagenoeg R1,8 miljard beloop en op 1 Januarie 2028 voltooi wees, terwyl die totale ontwikkelingskoste meer as R3 miljard sal wees. Die tweede fase behels die voltooiing van die akademiese kampus en koshuise waarna die sportfasiliteite, kapel en ouditorium volg,” verduidelik Henk Schalekamp, besturende direkteur van Kanton. “Ons gaan ’n reusemonument vir Afrikaanse hoër onderwys oprig. Dit gaan kantoorblokke, lesingsale, laboratoriums, ’n ouditorium, doelgerigte navorsingslokale, ’n kafeteria, restaurante, koffiewinkels, ’n studentesentrum, biblioteek, koshuise, personeelverblyf én wêreldklas sportfasiliteite vir rugby, krieket, netbal, tennis, atletiek, hokkie, swem en binnenshuise sportsoorte insluit,” voeg Schalekamp by. “Daar word ook ’n proefplaas vir die Natuurwetenskappe- en Landboufakulteite beplan.”

Marthinus Visser (links) en Henk Schalekamp (regs)

Projekvennote en finansiering

Kanton dien as voertuig vir die finansiering van die ontwikkeling van die nuwe Akademia-kampus. Kanton is gebore uit ’n innoverende nuwe benadering vir die ondersteuning van Afrikaanse kulturele instellings. “Ons sakemodel is gebaseer op ’n vennootskap tussen kultuur en kapitaal wat die doelstellings van gemeenskapsinstellings bevorder deur toegang tot die nodige leefruimtes te bied, maar dan ook as ’n volwaardige eiendomsbeleggingsmaatskappy beide ’n finansiële en kulturele opbrengs aan sy beleggers te bied,” verduidelik Schalekamp. Kanton se sukses word bevestig deur die Sol-Tech-kampus, wat betyds en binne begroting afgelewer is. Deur projekte soos ’n koshuis vir Sol-Tech en nou ’n kampus vir Akademia te ontwikkel, bewys Kanton sy vermoë om portefeuljes winsgewend te laat groei en bestuur. Dit terwyl eksterne beleggers ook die geleentheid gebied gaan word om deel te vorm van hierdie unieke geleentheid,” sê Schalekamp. Om te verseker dat die struktuur en beleggingsplatform die doelwitte van Kanton ondersteun, is die beplanning en strukturering van die maatskappy gedoen in samewerking met Pallidus. Laasgenoemde spesialiseer in onafhanklike korporatiewe finansiële advies, beleggingsbankdienste en beleggingsbestuur om die groei en uitbou van Kanton in die verskillende fases moontlik te maak. Die befondsingsmodel het die eienskappe van normale eiendoms- en infrastruktuurmodelle en word gebruik om beleggingsgeleenthede te bied. Kanton gaan aanvanklik instellings en welvarende individue nader om betrokke te raak deur ’n belegging. Ná afloop van ’n kritiese hoeveelheid fondse wat gewerf is vir die projek om voort te gaan sal ’n geleentheid aan die gemeenskap gebied word om deur kleiner beleggings betrokke te raak. Vir nou is die oproep aan elkeen wat saam met vennote opgewonde is oor die projek eenvoudig: Droom saam deur ’n toekomsbouer te word en die vordering van hierdie groot projek te volg by www.toekomsbouer.co.za. Verdere inligting vir individuele beleggings sal weldra aan veldtogdeelnemers bekendgemaak word.

Medianavrae:

media@kanton.co.za

Meer oor Akademia

Akademia is ’n Christelike, klassieke en onafhanklike hoëronderwysinstelling vanuit en vir Afrikaanse taal- en kultuurgemeenskappe. Akademia streef daarna om ’n akademiese tuiste te bied waar denke én hart gevorm word met die oog op ’n vrye toekoms. Studente het ’n keuse tussen nauurse afstandstudie oor ’n landwye netwerk van sentrums of via e-leer en voltydse studie by twee tussentydse kampusse in Centurion. Die nauurse afstandmodel is ideaal vir studente wat wil werk of ander belangstellings nastreef, terwyl hulle studeer. Die voltydse kampusmodel bied sedert 2021 ’n veilige tuiste vir Fonties (Akademia-studente) wat bedags wil klasdraf en aan ’n bruisende studentelewe wil deelneem. Klik hier vir meer inligting oor Akademia.

Afrikanerstigting, AfriForum werf steun in VSA

Posted on Julie 30, 2024Julie 30, 2024 by anneke

Bron: Maroela Media

Die internasionale samelewing word toenemend bewus van die uitdagings waarmee minderhede soos Afrikaners in Suid-Afrika gekonfronteer word, sowel as die soort oplossings waarmee die instellings van die Solidariteit Beweging vorendag kom om hierdie uitdagings die hoof te bied. Dit is die oorhoofse waarneming van die verteenwoordigers van die Afrikanerstigting en AfriForum wat sopas van ŉ steunwerwingstoer na die VSA teruggekeer het.

Tydens hierdie besoek het Ernst Roets, uitvoerende direkteur van die Afrikanerstigting, en Ernst van Zyl, hoof van openbare betrekkinge van AfriForum, aan verskeie konferensies, funksies en netwerkgesprekke deelgeneem. Twee hoogtepunte van die besoek was die NatCon-konferensie in Washington, D.C. (ook bekend as NatCon 4), waartydens Roets as spreker opgetree het en die bekendstelling van die Afrikanerstigting in New York by ’n geleentheid wat deur die New York Young Republicans aangebied is. Roets het by albei hierdie geleenthede verwys na die roekelose beleidsraamwerk van die Suid-Afrikaanse regering en die oplossings waarmee Afrikaners onder hierdie omstandighede vorendag kom om ’n vry, veilige en voorspoedige toekoms aan die suidpunt van Afrika te skep. In hierdie verband is die klem veral gelê op die bou van ŉ netwerk van gemeenskapsinstellings.

Ernst Roets tydens ‘n geleentheid van die New York Young Republicans

Roets het gesê dat dit nodig is om die soort probleme waarmee minderhede soos Afrikaners in Suid-Afrika gekonfronteer word onder die internasionale samelewing se aandag te bring, juis omdat daar nou al vir ’n geruime tyd ’n persepsie bestaan dat die Suid-Afrikaanse politieke bedeling ’n soort goudstandaard is wat deur die res van die wêreld nagevolg word, terwyl die teenoorgestelde in vele opsigte waar is. “Dit is egter veel belangriker om oor oplossings as oor probleme te praat. Ons ervaring is dat dit veral in ons benadering tot oplossings en ons optimisme oor die toekoms is dat Afrikaners in die internasionale samelewing, maar in die Westerse wêreld in die besonder, herontdek word,” het hy bygevoeg.

Van Zyl het gesê dat die opregte belangstelling in en bewondering vir Afrikaners se staatbestande oplossings dramaties toegeneem het in die buiteland, veral onder Amerikaners en Europeërs. “‘’n Boer maak ’n plan’ het uitgebrei van ’n plaaslike gesegde na ’n internasionale een. Dit is bemoedigend om te weet dat ons suksesse, en dít wat ons bou nie slegs vir ons mense in Suid-Afrika hoop gee en inspireer nie, maar óók vir mense oorsee,” sluit Van Zyl af.

Die Afrikanerstigting is ’n nuwe instelling in die breër Solidariteit Beweging en is daarop ingestel is om steun vanuit die buiteland te mobiliseer.

Trump en Vance beloof ’n ander soort Amerikaanse buitelandse beleid

Posted on Julie 22, 2024 by anneke

Nuuskommentaar vir Pretoria FM deur Jaco Kleynhans

Die groot Duitse staatsman en kanselier, Otto von Bismarck, het byna ’n eeu en ’n half gelede opgemerk dat die Verenigde State van Amerika deur swak bure in sy noorde en suide, en deur visse in sy weste en ooste gekenmerk gaan word. Bismarck se opmerking is natuurlik in ’n tyd gemaak toe die VSA nog volgehou het met redelike globale isolasie en weinig aptyt om by globale konflik of selfs net internasionale knelpunte betrokke te raak.

Uiteindelik is die VSA by die Eerste Wêreldoorlog ingetrek en ten spyte van ’n sterk afkeur vir verdere buitelandse intervensionisme is die land tydens die Tweede Wêreldoorlog uiteindelik ook weer volledig by die konflik, maar uiteindelik ook die herskikking van globale magsverhoudinge ingetrek. Die res is geskiedenis. Tydens die afgelope agt dekades het die VSA die polisieman van die wêreld geword.

Vandag is daar 90 000 Amerikaanse soldate in Europese lande soos Duitsland, Brittanje, Italië, Pole en selfs die Baltiese State, Georgië en Finland wat almal ’n grens met Rusland deel. Nog honderde duisende Amerikaanse soldate is regoor die wêreld versprei. Daar is tans 750 Amerikaanse weermagbasisse in 80 lande buite die VSA, in veral Europa, die Midde-Ooste, Asië en die Stille Oseaan-gebied.

Terwyl die natuurlike Amerikaanse inslag meer isolanisties was, het die Japanese se aanval op Pearl Harbor dit byna beëindig. Na die terugkeer na ’n uiters gereserveerde buitelandse betrokkenheid in die 1920’s en 1930’s het die Tweede Wêreldoorlog die vraag laat ontstaan of Amerikaanse isolanisme finaal beëindig is.

Die probleem is egter dat byna die hele Europa, maar ook talle lande in Asië, soos Suid-Korea en Japan, en ook talle lande in die Midde-Ooste die afgelope sewentig jaar toenemend afhanklik van Amerikaanse verdediging geraak het.

Volgens ’n onlangse peiling deur die Associated Press verkies 42% van Amerikaners dat hulle land heeltemal van globale konflik en ander internasionale probleme wegbly. Net 23% van Amerikaners voel dat hulle land meer internasionaal betrokke moet raak. Die toename in isolanisme het al tydens die later jare van die rampspoedige oorloë In Irak en Afganistan ontstaan.

Donald Trump se keuse van JD Vance as sy adjunkpresidentskandidaat verteenwoordig ‘n nuwe klem op isolanisme in die VSA. Vance verteenwoordig ’n sterk begronde en intellektuele beweging wat ten minste na die werk van Pat Buchanan in die 1990’s terugstrek en toenemend sedert 2016 onder leiding van Donald Trump weer momentum kry. Hierdie beweging vra nie vir ’n terugkeer na die soort Amerikaanse isolasie van voor die Eerste Wêreldoorlog nie, maar dring wel daarop aan dat Europa, Taiwan, Japan, Suid-Korea en selfs Israel meer moet doen om hulleself te verdedig.

Vance se benoeming het verlede week behoorlik ’n gegons in Londen, Brussel, Den Haag, Berlyn en natuurlik Kiëf veroorsaak. Die Trump/Vance-buitelandse beleid behoort egter niemand af te skrik nie. Dit is steeds gebaseer op kollektiewe verdediging met vennote, maar meer op ’n gelyke grondslag waar almal billik bydrae. Tweedens is dit gebaseer op ’n beëindiging van konflik met langtermyn skikkings en oplossings in plaas van ’n verlenging van oorloë soos in Oekraïne en die Palestynse gebiede. En derdens vereis dit ’n baie sterker fokus op die beskerming van Amerikaanse industrieë en werksgeleenthede teen onbillike internasionale handelspraktyke. Sou Trump in November verkies word, kan dit beteken dat Amerika volgende jaar ’n noodsaaklike herskikking in internasionale magsverhoudinge, handelspraktyke en die voortslepende oorloë mag sien.

Jaco Kleynhans is die hoof van internasionale skakeling by die Solidariteit Beweging.

Regering van nasionale eenheid: Suid-Afrikaners verlang na ’n DA-ANC ooreenkoms

Posted on Junie 12, 2024Junie 13, 2024 by anneke

Na dertig jaar van teenstanders wees in die politieke landskap, is die DA en ANC gewillig om saam te werk in ’n regering van nasionale eenheid. Die onverwagse aankondiging word verwelkom, aangesien nuwe statistieke toon dat die meeste DA- en ANC-ondersteuners hierdie partye vir ’n koalisie-ooreenkoms verkies.

Die Brenthurst-stigting het statistieke gepubliseer wat wys dat beide DA- en ANC-ondersteuners ‘n regering van nasionale eenheid waar die ANC en DA die grootste rolspelers is, verkies.

40,2% van die deelnemers het gestem vir ‘n DA-ANC-ooreenkoms, terwyl 37,4% van die ANC-ondersteuners aangedui het dat hulle ‘n ooreenkoms met die DA verkies bo die MK of EFF.

‘n Koalisie- of eenheidsregering met die DA sal tot Suid-Afrika se voordeel strek op verskeie maniere, insluitend die beskerming van die Grondwet en belowende ekonomiese groei. Die DA het ook sy bevoegdheid bewys deur provinsies, waar dit die meeste stemme het, soos die Wes-Kaap te regeer.

Die uurglas is besig om leeg te loop na Vrydag, wanneer die eerste parlementêre sitting sal plaasvind en die spanning loop hoog. Sal die DA en ANC in staat wees om voor Vrydag ’n skikking te bereik?

John Steenhuisen, partyleier van die DA, sê die aankondiging van die eerste parlementêre sitting op Vrydag maak die onderhandelinge vir ‘n regering van nasionale eenheid ingewikkeld. As daar teen Vrydag nog geen ooreenkoms bereik is nie, sal die DA weer as die opposisie terugkeer na die parlement. Vrydag se sitting sluit die inhuldiging van die nuwe president in.

Die onderhandelinge tussen die DA en ANC is nog ver van afgehandel. Volgens Steenhuisen moet die proses dringend spoed vang as hulle hoop om ‘n ooreenkoms voor Vrydag se sitting te bereik.

Die EFF en MK neem tans nie deel aan die onderhandelinge en gesprekke nie. Beide partye het hul afkeur teenoor die ANC se gesprekke met die DA in die publiek aangekondig. Teenstanders van president Cyril Ramaphosa in die ANC kritiseer ook die onderhandelinge met die DA. Daar word ook verwag dat protesaksies in Kwa-Zulu Natal mettertyd sal toeneem om ’n ANC-DA samewerking te betwis.

Protesaksies is egter ‘n kleinigheid en maklik om aan te spreek, teenoor die alternatief van die Grondwet wat ondermyn word vir verouderde sosialistiese ideologieë en die ekonomie wat ly as beleggers bates uit die mark onttrek.

Suid-Afrikaners plaas hul hoop in die DA en ANC om ’n ooreenkoms voor Vrydag te vind en hul samewerking in die regering van nasionale eenheid amptelik aan te kondig.

Ná 30 jaar: Onsekerheid, vloeibaarheid en politieke kruispaaie wat vir SA voorlê

Posted on Mei 21, 2024Mei 22, 2024 by marisa@solidariteit.co.za

Internasionale Perspektief 1:

Verkiesing in Suid-Afrika 2024

Geagte buitelandse vriende, kennisse en belangstellendes

Op 29 Mei sal Suid-Afrikaners in die sewende demokratiese verkiesing gaan stem. Hierdie verkiesing is van groot belang vir Suid-Afrika, Afrika en die hele wêreld. Hier volg ons opsomming van waarom die verkiesing belangrik is, waarna gekyk moet word, watter tendense ons reeds waarneem en hoe die wêreld daarop kan en moet reageer. Dit is ook in Engels, Duits en Nederlands beskikbaar.

Vriendelike groete

Jaco Kleynhans

Hoof: Internasionale Skakeling

Ná 30 jaar: Onsekerheid, vloeibaarheid en

politieke kruispaaie wat vir SA voorlê

Inleiding

Dertig jaar ná die aanbreek van demokrasie in Suid-Afrika is die politieke toekoms van die land in die weegskaal. Nog nooit sedert die eerste verkiesing op 27 April 1994 was daar soveel onsekerheid oor hoe die nasionale regering en verskeie provinsiale regerings saamgestel gaan word nie. Hoewel Suid-Afrika op munisipale vlak die afgelope paar jaar aan koalisiepolitiek gewoond geraak het, is dit op nasionale en provinsiale vlak nog ŉ onbekende verskynsel.

Dit is duidelik dat die ANC, wat sedert 1994 in elke verkiesing ŉ gemaklike meerderheid setels in die Nasionale Vergadering behaal het en dus nog altyd nasionaal alleen kon regeer, se steun in vanjaar se verkiesing verder kan daal van die vorige laagtepunt van 57% wat in 2019 behaal is. Dit verhoog die kanse op ŉ koalisieregering op nasionale vlak en in twee, drie of selfs vier provinsies.

Ná 30 jaar van ANC-meerderheidsregering staan Suid-Afrika by ŉ kruispad. Gaan tradisionele ANC-kiesers in die laaste dae van die veldtog na die party terugswaai en die party nog een kans gee om sy foute te probeer regmaak? Ná ŉ laagtepunt vir die party in peilings laat verlede jaar, lyk dit wel of die party se verkiesingsveldtog vrugte afwerp met ŉ styging in steun wat gedurende April waargeneem is.

Gaan radikale populistiese partye links van die ANC die party op die agtervoet hou, soos wat in Januarie tot Maart vanjaar in tussenverkiesings die geval was? Is geweld, veral in KwaZulu-Natal, ŉ wesenlike moontlikheid? Gaan kiesers se keuse op 29 Mei deur beleidsvoorstelle bepaal word of, soos meestal in die verlede, deur historiese lojaliteit, etnisiteit en politieke beloftes?

Suid-Afrika is by sy grootste kruispad sedert 1994. Op elke terrein – insluitende ekonomiese beleid, rasseverhoudinge, politieke stabiliteit, demokratiese instellings soos vrye en regverdige verkiesings, die oppergesag van die land se Grondwet, die posisie van die regstaat, die beskerming van eiendomsreg en ook die land se buitelandse beleid – sal die verkiesing op 29 Mei waarskynlik rigtinggewend wees.

Waar staan Suid-Afrika in die aanloop tot die verkiesing?

Historiese konteks: Die era van Mandela en Mbeki

Die afgelope 30 jaar in Suid-Afrika kan in twee dele verdeel word. In die eerste 15 jaar met Nelson Mandela en daarna Thabo Mbeki aan die stuur van sake het meestal sterk ekonomiese groei, internasionale welwillendheid en gesonde monetêre en fiskale beleid geseëvier. Gunstige internasionale ekonomiese omstandighede en die reuse-invloei van buitelandse beleggings, skenkersgeld en bydraes van internasionale organisasies het bygedra tot die sterk ekonomiese groei, wat natuurlik ook tot ŉ gesonde groei in staatsinkomste gelei het.

In hierdie tydperk het miljoene Suid-Afrikaners toegang tot basiese dienste soos elektrisiteit en lopende water verkry, terwyl die instel van ŉ breë maatskaplike veiligheidsnet deur uitgebreide maatskaplike toelae miljoene Suid-Afrikaners uit absolute armoede opgehef het. Verder het verstedeliking snel toegeneem, wat geweldige druk op infrastruktuur en dienste in stedelike gebiede, veral in Gauteng (Johannesburg en Pretoria), Durban en Kaapstad, geplaas het.

Die eerste fases van kaderontplooiing, waardeur onbekwame persone met politieke konneksies orals in plaaslike, provinsiale en nasionale staatsdepartemente aangestel is, het egter reeds teen die 1990’s die krake in regeringsdienslewering en die instandhouding van infrastruktuur sigbaar gemaak. Regstellende aksie en swart ekonomiese bemagtiging is ingestel en dit het tot die opkoms van ŉ klein elitegroepie superryk swart mense gelei, wat die risiko vir korrupsie verhoog het.

Dienslewering aan miljoene Suid-Afrikaners is uitgebrei, maar daar is geensins vir toekomstige kapasiteit beplan nie. Geen noemenswaardige nuwe damme, kragstasies, watersuiweringsaanlegte en openbare vervoerskemas is tydens die 1990’s en vroeë 2000’s ontwikkel nie. Die klem het sterk verskuif na uitsette in plaas van insette.

Die hantering van die groeiende misdaadkrisis, die MIV/vigs-pandemie en regeringskorrupsie was reeds onder sowel Mandela as Mbeki onder verdenking. Suid-Afrika se verhouding met Kuba, Iran en ander twyfelagtige lande het die oë laat rek, maar internasionale welwillendheid het geseëvier. Suid-Afrika het by uitstek die ekonomiese voorkeurbestemming in Afrika geword.

Die Zuma-era

Tydens die Zuma-era (2009 – 2018) het die een bom na die ander egter gebars. Misdaad het handuit geruk, ŉ gebalanseerde begroting het feitlik oornag in ontsaglike begrotingstekorte en groeiende staatskuld ontaard, buitelandse beleggings het begin opdroog en korrupsie het krisisafmetings aangeneem, wat uiteindelik tot sogenaamde staatskaping deur ŉ groepie Zuma-lojaliste gelei het.

Terwyl ekonomiese groei en werkskepping deur stagnasie, werkverliese en groeiende armoede vervang is, het populisme sy kop al hoe meer begin uitsteek in planne om grond te onteien, mediese dienste te nasionaliseer, selfs nóg strenger regstellende aksie in werking te stel en natuurlik om minderhede en die Weste toenemend die skuld te gee vir Suid-Afrika se probleme.

Grootskaalse immigrasie uit die res van Afrika, maar ook uit die Midde-Ooste en die Verre Ooste, het tot xenofobie in arm woonbuurte begin lei en tot ŉ geweldige toename in die stryd om toegang tot dienste tussen die armstes van die armes aanleiding gegee.

Die Ramaphosa-era

Teen die einde van die Zuma-presidentskap was dit duidelik dat Suid-Afrika in ŉ falende staat sou ontaard indien ŉ alternatiewe roete nie gevind kon word nie. Die ANC se antwoord hierop was die bekwame, intelligente, ervare en gerespekteerde ANC-strydros en meer onlangs sakeman, Cyril Ramaphosa, wat ook van 2012 tot 2017 adjunkpresident was. Ramaphosa was gereed om Suid-Afrika op ŉ meer volhoubare spoor terug te plaas.

Hy het egter die geweldige verdeeldheid binne die ANC onderskat. Daarmee saam het korrupsie deel van die DNS van die party geword, en dit was gou duidelik dat dit byna onmoontlik is om die korrupte kultuur van die staatsdiens te verander. Ramaphosa se halfhartige pogings om Suid-Afrika se aansien te verbeter en die land se ekonomie te herstel, is ondergrawe deur sy eie lae vlakke van energie, sy swak leierskap, sy onvermoë om moeilike besluite te neem en deur te voer en sy voortdurende geswig voor die eise van radikale faksies in sy party.

Ramaphosa het ook begin toelaat dat populistiese beleid deurgevoer word in ŉ poging om die onrustigheid onder die mees lojale ANC-ondersteuners te kalmeer. Dit het ons gebring by die 2024-verkiesing, een waar die ANC van Mandela en Mbeki nie meer bestaan nie en die ANC van Zuma gediskrediteer is. Wat bied die ANC van Ramaphosa? Waarskynlik niks meer nie as ŉ halfgebakte poging om politieke faksies bymekaar te hou en kiesers met populisme en leë beloftes te probeer oorreed om net nog een keer, ŉ agste keer, vir die ANC ŉ regeermandaat te gee.

Saam met die vernietigende gevolge wat korrupsie en staatskaping vir infrastruktuur en dienste soos elektrisiteit, paaie, spoorweë, hawens, watervoorsiening, behuisingsprojekte en onderwys ingehou het, het die afgelope 15 jaar se reuse- politieke foute ook Suid-Afrika se rasseverhoudinge groot skade berokken deur populisme soos hernude diskriminasie teen minderhede. Etniese foutlyne is toenemend weer ontbloot, wat tot hernude politieke sluipmoorde en etniese faksies binne die ANC aanleiding gegee het.

Byna ŉ volle dekade van geen ekonomiese groei, ŉ snel verswakkende geldeenheid, vervallende infrastruktuur en strenger rassediskriminasie in die werkplek – in die toekenning van staatskontrakte en in die regulering van onder meer grondbesit, onderwys, toegang tot naskoolse opleiding en elke denkbare ekonomiese aktiwiteit – het tot ŉ toename in die uitvloei van kapitaal en emigrasie deur hoogs geskoolde, ryker en hoërmiddelklas Suid-Afrikaners gelei.

Die afgelope vyf jaar het Ramaphosa geen antwoord hierop gebied nie. Uit desperaatheid het die ANC onder sy leiding ŉ party geword wat minstens harder probeer om nie korrup te wees nie, maar die populisme van die Zuma-era is teen ŉ oortreffende tempo versnel met die eerste stappe om grond sonder vergoeding te kan onteien, alle mediese dienste (Suid-Afrika het van die beste privaat mediese sorg ter wêreld) in ‘n nasionale gesondheidsorgskema saam te voeg en volledige sentrale beheer oor alle skole en onderwys te kry.

Die een uitsondering op die reël is tans die Wes-Kaap en veral Kaapstad. Dié provinsie en stad word deur die opposisie regeer en volgens alle billike internasionale maatstawwe word dit beter regeer as enige provinsie of stad waar die ANC in beheer is.

In ŉ omgewing waar die ANC alles sentraal wil beheer, teen desentralisasie gekant is en alles moontlik doen om die opposisie te ondermyn, hou vanjaar se verkiesing ook ŉ toets in vir plekke soos die Wes-Kaap om voortdurend as ŉ alternatiewe model vir Suid-Afrika te kan funksioneer.

Suid-Afrika in 2024

Suid-Afrika bly ŉ land van ontsaglike potensiaal, maar in 2024 is Suid-Afrika ook ŉ land met wesenlike risiko’s. Die redes daarvoor lê juis opgesluit in die ANC se desperate pogings om die mag te behou, maar ook in harde data soos die volgende 15 punte:

Werkloosheid (amptelike definisie): 32,1% (2006: 19,4%)
Werkloosheid (uitgebreide definisie, wat ontnugterde werksoekers insluit): 43%
Moorde in 2023: 27 368
Verkragtings in 2023: 43 037
Staatskuld: 74% van die Bruto Binnelandse Produk
Persentasie paaie in swak tot baie swak toestand: 66% – 68%
Beurtkrag in 2023: 6 947 uur
Korrupsie: 41 punte uit 100 (2023-korrupsiepersepsie-indeks wat deur Transparency International gerapporteer is. In 1996 was dit 57 uit 100.)
Bedrag verloor deur die staat weens staatskaping tydens die Zuma-presidentskap: R49,15 miljard
Bevolking: 60,4 miljoen (In 1994 was dit 43,2 miljoen.)
Burgers wat een of ander maatskaplike toelaag ontvang: 27,78 miljoen (23,5% van alle Suid-Afrikaners is volledig afhanklik van staatstoelae, terwyl 50,2% dit as hulle tweede belangrikste bron van inkomste meld. Net 59,7% van Suid-Afrikaners leef van hulle eie of ŉ familielid se salaris.)
Individuele belastingbetalers in 2023: 7,1 miljoen (In 2022 was dit nog 7,4 miljoen.)
Rand-dollar-wisselkoers: R18,43 vir ŉ dollar (In 2009 was dit R8,44, en R3,63 in 1995.)
Kumulatiewe uitvloei van buitelandse investering: R87,5 miljard (2023)
ŉ Miljoen mense (byna almal geskool en hoog geskool) het sedert 2000 uit Suid-Afrika geëmigreer. Suid-Afrika is een van net twee lande ter wêreld waar die aantal individue met ultrahoë netto waarde in 2003 gedaal het.

Verkiesing 2024

Die politieke partye

In die Nasionale Vergadering van die Suid-Afrikaanse Parlement is daar tans 14 politieke partye. Die ANC het 230 van die 400 setels. Die gematig-liberale Demokratiese Alliansie is gemaklik tweede met 84 setels. Die radikaal Marxisties-Leninistiese Economic Freedom Fighters is derde met 44 setels. Die konserwatiewe Zoeloe-party, die Inkatha Vryheidsparty, met 14 setels en die konserwatiewe Afrikanerparty, die Vryheidsfront Plus, met 10 setels is die enigste ander partye met 10 of meer setels. Die res het almal vier of minder setels.

Vanjaar sal 52 politieke partye aan die verkiesing deelneem, met ŉ ander mengsel in elke provinsie, terwyl daar ook vir die heel eerste keer onafhanklike kandidate sal deelneem omdat die wetgewing wat daarvoor voorsiening maak, onlangs goedgekeur is. Daar is egter net ŉ baie skraal kans dat enige onafhanklike kandidaat tot die Parlement verkies sal word.

Die fokus in hierdie verkiesing is hoofsaaklik op minder as tien politieke partye, wat minstens twee nuwe toetreders insluit:

Die ANC

Die belangrikste vraag op almal se lippe in aanloop tot vanjaar se verkiesing is: Presies hoeveel steun gaan die ANC verloor? Die party het ŉ ontsaglike verkiesingsmasjien, die grootste van alle partye, en dit moet nie onderskat word nie. Dat die party se steun van 57% in 2019 tot minder as 40% vanjaar kan daal, is ŉ oordrywing. Die party gaan waarskynlik daarin slaag om uiteindelik tussen 45% en 50% van die stemme op hom te verenig. Dit beteken egter meer koalisieregerings. Koalisieregerings in Suid-Afrika is ryk aan geleenthede en risiko’s. Dit sal goed wees indien die ANC se mag gebreek kan word. ŉ Koalisie met byvoorbeeld die radikale EFF kan rampspoedig wees. Dié twee partye werk die afgelope paar maande saam in ŉ koalisie in die Ekurhuleni Metro, een van die grootste stedelike munisipaliteite in Suid-Afrika, en vir dié gebied oos van Johannesburg was dit tot dusver rampspoedig.

Sal die ANC dit aanvaar indien hy beheer oor verskeie provinsies en dalk selfs die nasionale regering verloor? Dit is ŉ belangrike vraag. Nog ŉ belangrike vraag is met wie die ANC in ŉ koalisie sal saamwerk.

Die Demokratiese Alliansie

Vanjaar se verkiesing sal die eerste wees sedert John Steenhuisen leier van die party geword het. Die DA se hele veldtog is geskoei op sy regeervermoë en spesifiek wat die party in die Wes-Kaap en in die besonder Kaapstad vermag het.

Tydens die vorige verkiesing het die DA onder ŉ swart leier steun verloor. Ernstige vrae bestaan oor die party se groeipotensiaal met ŉ blanke leier. Ras en etnisiteit is deel van die Suid-Afrikaanse politieke werklikheid – selfs nog in 2024.

Die DA se steun blyk stabiel te wees volgens peilings, maar daar is aanduidings dat die party steun onder bruin kiesers in die Wes-Kaap verloor. Daar is selfs ŉ kans dat die DA sy meerderheid in dié provinsie kan verloor. Dit sal beteken dat die DA ŉ koalisie met ander partye sal moet sluit om beheer oor die Wes-Kaap te behou.

Die beste scenario tans vir die DA is om beheer oor die Wes-Kaap te behou en sy steun effens tot 25% te laat toeneem. Selfs dít lyk egter baie moeilik, ten spyte van ŉ uitstekende verkiesingsveldtog. Sal die party die onwaarskynlike doen en met die ANC in koalisie-onderhandelinge tree om ná die verkiesing te verhoed dat ŉ ANC-EFF-regering op nasionale vlak gevorm word?

uMkhonto weSizwe (MK)

Die MK-party is in Desember 2023 opgerig. Die party verteenwoordig hoofsaaklik die Zuma-faksie wat uit die ANC losgebreek het en bestaan uit veral Zuma-lojaliste wat die afgelope paar jaar deur die ANC uitgewerk is, dikwels weens hulle korrupte optrede. Die party het ook ŉ sterk etniese aanslag en fokus veral op die Zoeloe-bevolking in KwaZulu-Natal en dele van Mpumalanga en Gauteng.

In tussenverkiesings die afgelope drie maande het die party baie goed presteer, en peilings wys dat die party wesenlike steun onder Zoeloe-kiesers geniet. Dit staan te besien of die party volhoubaar daarin kan slaag om sy huidige steunvlakke te behou. Die party gaan egter sonder twyfel die kaarte vir ander partye in KwaZulu-Natal deurmekaar krap. Die kans is skraal dat die ANC ŉ meerderheid in dié provinsie sal behou, en MK kan dus ná die verkiesing ŉ belangrike rolspeler in koalisie-onderhandeling wees in wat een van die belangrikste provinsies van die land is. Hoewel MK nasionaal waarskynlik nie meer as tussen 5% en 10% van die stemme gaan trek nie, kan die party in KwaZulu-Natal maklik meer as 20% van die stemme kry en daardeur ŉ belangrike rolspeler word.

Die EFF

Die Ekonomiese Vryheidsvegters verteenwoordig ŉ radikaal linkse beweging in die Suid-Afrikaanse politiek. Die party beskryf homself as Marxisties-Leninisties en is ook ŉ sterk aanhanger van die gedagtegoed van Franz Fanon, wat in die 1950’s en 1960’s oor die noodsaak vir geweld in die stryd om dekolonisasie geskryf het. Fanon se hiper-Afrika-nasionalisme en sy totale afkeer van die Weste en goedpraat van geweld teen Westerlinge en Westerse instellings in Afrika vind neerslag in die EFF.

Die EFF bepleit die nasionalisering van talle bedrywe en maatskappye, en hy wil ook alle grond nasionaliseer en onder swart mense herverdeel. Die party se leier, Julius Malema, is wêreldwyd bekend vir sy sing van die lied “Kill the Boer, Kill the Farmer”, en die party se radikale anti-blanke retoriek lei dikwels tot vrese vir meer geweld in Suid-Afrika.

Geweld is nie die enigste risiko wat die EFF na die tafel bring nie. Die party se ekonomiese beleid kan katastrofies vir Suid-Afrika wees en kan tot ŉ ekonomiese inploffing lei.

Hoewel die EFF aanvanklik tydens die verkiesingsveldtog groei getoon het, lyk dit of die party se groeipotensiaal gedemp is. Nadat die EFF in 2019 10% van die stemme gewen het, is die beste scenario vir die party tans ŉ resultaat van tussen 10% en 15% van die stemme.

Inkatha Vryheidsparty

Die IVP toon die afgelope paar jaar hernude groei in KwaZulu-Natal en veral in landelike gebiede. Dit het te make met die ANC se verlies van steun onder Zoeloe-kiesers, maar ook die IVP se goeie baanrekord in talle munisipaliteite waar die party regeer.

Die IVP het tans goeie leierskap en voer ŉ sterk veldtog. Die party het potensiaal om effense groei te toon, maar dit sal tot gebiede met ŉ wesenlik Zoeloe-bevolking beperk wees. Die IVP kan egter ná die verkiesing ŉ belangrik rol in koalisie-onderhandelinge speel.

Vryheidsfront Plus

Die VF Plus is histories ŉ konserwatiewe party wat hoofsaaklik Afrikanerbelange verteenwoordig. Die afgelope tyd het die party se fokus verbreed om ook ander minderhede in te sluit en die party het in 2019 sterk groei getoon, met sy parlementêre setels wat van 4 tot 10 gegroei het.

Die VF Plus se manifes fokus sterk op ŉ meer gedesentraliseerde Suid-Afrikaanse bestel en die regte van gemeenskappe. Die party se groeipotensiaal is beperk. Sou die DA in die Wes-Kaap minder as 50% van die steun kry, sal die VF Plus, soos in talle munisipaliteite, ŉ belangrike koalisievennoot wees.

Patriotic Alliance

Die populistiese PA het die afgelope tyd skerp groei in steun onder die bruin minderheid getoon, veral in die Wes-Kaap. Die party vreet in die steun van die DA in en het talle munisipale setels by die DA weggeneem.

Die party se boodskap is ŉ regs-konserwatiewe bruin populisme wat onder andere die herinstel van militêre diensplig, Christelike onderrig in skole en die herinstel van die doodstraf voorstel.

Die party praat tot die hart van baie bruin gemeenskappe wat agtergelaat voel. Die party kan ŉ belangrike rolspeler in veral die Wes-Kaap en die Noord-Kaap word. Ook in Gauteng moet die party se steun dopgehou word, veral omdat die kanse goed is dat Gauteng ná die verkiesing deur ŉ koalisie regeer sal word.

Ander

Verskeie ander partye sal ook op 29 Mei daarin slaag om een of twee setels in die parlement te verower. Die grootste nuwe toetreder is sekerlik Action SA, in ‘n groot mate ‘n afsplitsing van die DA en ‘n party wat aanvanklik groot verwagtinge gekoester het, maar intussen grootliks in peilings terug gesak het. Ander partye sluit in partye soos die Afrika Christen Demokratiese Party, die United Democratic Movement en klein streek- of etniese partye. Die meeste van hierdie partye gaan min impak op die Suid-Afrikaanse politieke landskap maak.

Daar is wel ŉ scenario waar enkele klein partye belangrike rolspelers kan word, in ŉ geval waar die ANC se steun tot net minder as 50% daal. Die party sal waarskynlik dan verkies om een, twee of drie klein partye in ŉ koalisieregering te betrek eerder as om met die DA, EFF of MK saam te werk. Dit is daarom belangrik om dop te hou watter klein partye wel daarin gaan slaag om setels te wen.

Die verkiesingsveldtog

ŉ Meerderheid van Suid-Afrikaners van alle agtergronde is diep ongelukkig met die huidige situasie in die land en is taamlik pessimisties oor die toekoms. Werkloosheid, armoede, misdaad, vervallende infrastruktuur en korrupsie is waarskynlik die grootste drywers hiervan.

Die politieke reaksie hierop is gevaarlik populisties. Swak mediese dienste moet met genasionaliseerde mediese dienste vervang word. Die antwoord op werkloosheid volgens die ANC se verkiesingsmanifes is die skep van 2,5 miljoen ekstra poste deur die regering. Landbou- en ander grond moet sonder vergoeding onteien word. Pensioenfondse moet verplig word om in sekere infrastruktuur- en ander projekte te belê.

Erger selfs as die ANC se voorstelle in sy verkiesingsmanifes is die opkoms van radikale populistiese partye soos die EFF en MK. Desperate kiesers is toenemend bereid om na radikale idees te luister.

Daar was nog nooit die afgelope drie dekades ŉ verkiesing in Suid-Afrika waarvan die uitslag so moeilik voorspelbaar was nie. Baie kiesers kan en gaan nog hulle keuse verander en dit skep ŉ vloeibaarheid wat tot groot onsekerheid lei.

Vrese vir geweld voor die verkiesing bestaan steeds, en veral in KwaZulu-Natal is daar ŉ wesenlike risiko. Die kanse vir geweld ná die verkiesing is egter groter, veral sou moeilike koalisie-onderhandelinge voorlê.

Die belangrikste vraag is egter hoeveel Suid-Afrikaners wel op 29 Mei sal gaan stem. Die afgelope jare was daar ŉ voortdurende afname in kiesersdeelname. Die grootste stem kan dalk net weer die wegblystem wees. In ŉ onlangse peiling deur IPSOS het 35% van Suid-Afrikaanse kiesers aangedui dat geen politieke party hulle sienings verteenwoordig nie. Dit skep groot negatiwiteit teenoor die politiek en ongelukkig ook ŉ afname in vertroue in die demokrasie.

Voorspellings, peilings en moontlike scenario’s

Die IPSOS+-peiling van 27 April plaas die ANC se steun op 40,2%, die DA se steun op 21,9%, die EFF se steun op 11,5%, MK se steun op 8,4% en die IVP op 4,4%. Byna 10% van kiesers is steeds onseker vir wie hulle gaan stem, maar baie kiesers is bereid om nog hulle keuse te verander.

Talle peilings deur verskillende peilingsagentskappe die afgelope paar maande toon ŉ skerp afname in steun vir die ANC, min groei vir die DA en die EFF, die opkoms van MK en klein groei vir ŉ aantal kleiner partye.

Ons verwagting is dat die ANC beter gaan vaar as wat peilings tans toon, maar dat die party gaan sukkel om by 50% uit te kom. Die EFF gaan effens groei. Die DA gaan sukkel om veel beter as in 2019 te doen. MK is nog ŉ nuwe party waarvan steunvlakke moeilik voorspel kan word.

Suid-Afrika gaan dus ná die verkiesing ŉ meer versplinterde politieke landskap hê. Die kanse is baie goed dat die land op nasionale vlak deur ŉ koalisie regeer sal word. Die kanse neem ook toe dat Gauteng, die Wes-Kaap, KwaZulu-Natal en moontlik selfs die Noord-Kaap deur koalisies beheer sal word. Dit beteken dat moeilike onderhandelinge ná die verkiesing sal voorlê, wat tot groter risiko’s en onsekerheid oor die kort termyn sal lei.

Ons aanbevelings aan buitelandse rolspelers

Suid-Afrika is by ŉ belangrike kruispad. Die ANC is na 30 jaar aan bewind ŉ party wat deurtrek is van korrupsie, verdeeldheid en uitgediende ideologiese benaderings tot moderne en komplekse geopolitieke en ekonomiese uitdagings. Baie van die politieke alternatiewe tot die ANC is egter selfs meer korrup, ideologies verstok en radikaal en is eintlik (soos die EFF en MK) bloot afsplinterings van die ANC.

Billike gematigde partye en leiers is verdeeld en slaag nie daarin om historiese ANC-kiesers van ŉ gematigde sentristiese politieke oplossing vir Suid-Afrika se talle probleme te oortuig nie.

Terwyl Suid-Afrikaners toenemend negatief oor die toekoms van hulle land raak, neem kommer in veral Westerse lande maar ook talle Afrikalande toe oor Suid-Afrika se toekomstige politieke en ekonomiese stabiliteit. ŉ Onsekere beleidsomgewing, vervallende infrastruktuur, misdaad, oorregulering en Suid-Afrika se vervreemding van Westerse bondgenote in ruil vir nouer bande met China, Rusland en Iran is van die redes waarom die land tans buitelandse beleggings verloor.

Sou Suid-Afrika ŉ falende staat word, kan dit tot wesenlike konflik aanleiding gee en kan die hele suidelike Afrika gedestabiliseer word. Dit is in belang van die mense van Suid-Afrika, volgehoue stabiliteit in suidelike Afrika en ook die vooruitgang van die hele Afrika-kontinent dat Suid-Afrika reggeruk moet word.

Buitelandse rolspelers het hier ŉ belangrik rol om te speel. Die huidige regering se foute moet ontbloot word, terwyl die politieke opposisie, die privaat sektor, burgerlike organisasies en gemeenskappe ondersteun moet word. Internasionale organisasies en forums moet gebruik word om druk op die ANC en die Suid-Afrikaanse regering te plaas.

In hierdie opsig gaan die verkiesing op 29 Mei nie soveel verander nie. Die huidige ANC-beleid gaan ná die verkiesing voortgesit word. Meer populisme, gebore uit politieke desperaatheid, gaan waarskynlik volg. Internasionale fokus hierop is noodsaaklik. Suid-Afrika kan reggeruk word, maar dit sal nie sonder ŉ wesenlike rol deur die internasionale gemeenskap moontlik wees nie.

Solidariteit Beweging verwelkom kritiek in Amerikaanse kongres oor rigting van ANC-regering

Posted on November 1, 2023November 1, 2023 by BeweegAdministrator

Die Solidariteit Beweging het ’n reeks skerp uitsprake gister deur die voorsitter van die Afrika-subkomitee in die Amerikaanse kongres in Washington DC, verwelkom. John James, ’n swart Republikein van Michigan, het tydens ’n openbare verhoor oor die verhouding tussen Suid-Afrika en die VSA gesê dat Suid-Afrika onder die ANC-regering in ’n slegte spiraal van korrupsie, staatskaping en toenemende regeringsafhanklikheid verval het en dat daar van die waardes wat in die 1990’s deur die ANC-regering voorgehou is, wegbeweeg is.

Die Solidariteit Beweging het verlede week tydens ’n besoek aan Washington verskeie dokumente aan James se beleidshoof oorhandig. Dit sluit in dokumente oor staatskaping, die voorgenome onteiening sonder vergoeding, sentralisering van mag, asook misdaadsyfers, insluitende dié van plaasmoorde. Volgens Werner Human, operasionele hoof van die Beweging, is verskeie van die Beweging se argumente tydens gister se verhore deur James en sy mede-kongreslede gebruik. “Dit is vir ons duidelik dat ’n baie sterk stem teen die ANC se misbruik van mag in die Amerikaanse kongres na vore tree. Ons verwelkom dit.”

Die Solidariteit Beweging is tans op ’n uitgebreide besoek aan die VSA waartydens inligting oor gebeure in Suid-Afrika aan beleidsmakers beskikbaar gestel word, asook konkrete voorstelle oor wat die VSA kan doen om die oppergesag van die reg in Suid-Afrika te help beskerm, en wat gedoen kan word om Suid-Afrika se toenemende sentralistiese en anti-Westerse beleidsrigtings te help stuit. Volgens Jaco Kleynhans, hoof van internasionale skakeling by die Solidariteit Beweging, is daar die afgelope maande voortdurend met lede van die Amerikaanse kongres, sowel as politici in verskeie Amerikaanse deelstate, hieroor geskakel.

“Ons verwag dat die druk op die ANC-regering oor die volgende maande wesenlik gaan toeneem. Terwyl gister se verhoor in Washington ŉ voorsmakie daarvan gebied het, verwag ons ook dat politici in verskeie deelstate binnekort sterk standpunt gaan inneem teen die sentralisasie van mag deur die ANC, nuwe diskriminasie teen minderhede in Suid-Afrika, die voortdurende staatskaping en korrupsie deur die ANC, die EFF en sommige ANC-politici se rassistiese retoriek asook teen die regering se beleid wat pro-China en pro-Rusland is en wat toenemend ook ŉ anti-Westerse kleurtjie kry.”

James was veral krities oor die ANC se beplande wetgewing oor onteiening sonder vergoeding en die agteruitgang van demokrasie in Suid-Afrika. “Geen land ter wêreld het demokraties gebly nadat weggedoen is met die bevolking se regte op privaat eiendom nie en ek bly bekommerd oor die ANC se wegdrywing van demokrasie en konstitusionele heerskappy, veral in die lig van die Verkiesingswysigingswet wat in April bekragtig is – wetgewing wat die fundamentele demokratiese beginsel van proporsionele verteenwoordiging ondermyn.”

Volgens Human het die Solidariteit Beweging verlede week sowel die voorgestelde wysiging van artikel 25 van die Grondwet, die sogenaamde eiendomsklousule, as die Onteieningswetsontwerp aan James se beleidshoof oorhandig. “Suid-Afrika, as ŉ veronderstelde grondwetlike demokrasie, het privaat eiendomsreg in 1996 in die Grondwet verskans, met ŉ noodsaaklike klousule wat bepaal dat geen eiendom sonder vergoeding onteien mag word nie. Die ANC is nou vasbeslote om dit te verander, en die roete van Venezuela en andere te volg om die demokratiese imperatief van eiendomsreg omver te werp. Die wetsontwerp oor die grondwetwysiging is hierby aangeheg. Ná ŉ eerste ronde van openbare verhore en insette het die proses tot ŉ stilstand gekom. Die kwessie kan egter op enige tydstip weer opvlam,” aldus Human.

Volgens Kleynhans beplan die Solidariteit Beweging om Suid-Afrika se beleidsrigting oor die volgende paar maande deur omvattende druk uit die VSA in die regte rigting te help stuur. “Ons het vandag weer ŉ beroep op politici gedoen om nie gewone mense in Suid-Afrika deur strenger handelsbeperkings en soortgelyke maatreëls te straf nie, maar om die ANC se korrupsie, wanbestuur, diskriminasie en ideologies-gedrewe buitelandse beleid feller te kritiseer en die ANC-regering verder te isoleer. Ons werk ook aan ŉ omvattende plan om steun in die VSA vir die burgerlike samelewing in Suid-Afrika te werf. Gister se verhoor in Washington help om momentum hiervoor te skep.”

Lees kongreslid John James se volledige toespraak hier:
https://cms.solidariteit.co.za/wp-content/uploads/2023/09/Congressman-John-JAMES_Opening-Statement_Subcommittee-on-Africa-27.09.2023.pdf

Jaco Kleynhans
Hoof: Internasionale Skakeling
Solidariteit Beweging

Werner Human
Operasionale Hoof
Solidariteit Beweging

Solidariteit Beweging vra VSA Kongres: behou SA in AGOA; neem standpunt in teen regering

Posted on November 1, 2023November 1, 2023 by BeweegAdministrator

’n Afvaardiging van die Solidariteit Beweging het gister en vandag in die Amerikaanse hoofstad, Washington DC, samesprekings gevoer met verteenwoordigers van die Buitelandse Sake-komitees van die Amerikaanse Senaat en Huis van Verteenwoordigers. Die Beweging het ’n versoek aan Amerikaanse politici gerig om Suid-Afrika se voortgesette deelname aan AGOA te steun, terwyl die komitee ook versoek is om sterker standpunt in te neem teen die ANC-regering se toenemende vriendskappe met outoritêre lande soos Rusland, China en Iran, asook teen staatskaping, korrupsie, misdaad, die verval van infrastruktuur en diskrimininasie teen minderhede in Suid-Afrika.

Volgens Jaco Kleynhans, hoof van Internasionale Skakeling by die Solidariteit Beweging, is daar tans in die Amerikaanse Kongres ’n nuwe belangstelling in die internasionale rol wat Suid-Afrika speel. “Dit is duidelik dat gebeure sedert die uitbreek van die oorlog in Oekraïne ernstige vrae in Washington DC laat ontstaan het oor Suid-Afrika se erns met sy onverbonde internasionale posisie. Die onlangse Brics-beraad is ook in Washington dopgehou omdat dit duidelik is dat China die septer binne Brics swaai en dat Suid-Afrika gemaklik daarmee saamgaan dat Brics vanaf volgende jaar deur outoritêre state gedomineer sal word. Ons boodskap aan Amerikaanse politici is egter om nie hoop op te gee met Suid-Afrika nie. Daar is tans ’n groot verval van demokrasie in verskeie Afrika-streke. Suid-Afrika bly steeds ’n demokratiese land en die VSA kan deur sy invloed ’n belangrike rol speel om dit in stand te hou.”

Die Solidariteit Beweging besoek oor die volgende drie weke meer as tien Amerikaanse deelstate en sal met politici op federale vlak en in verskeie deelstate vergader. “Ons wil verseker dat ons lede se belange beskerm word. Daarvoor is dit noodsaaklik dat Suid-Afrika die volgehoue voordeel van die AGOA-ooreenkoms moet geniet. In onder andere die landbou-, mynbou- en motorvervaardigingsbedryf en al die sekondêre bedrywe wat voordeel uit groei in hierdie bedrywe geniet, het ons ’n sterk mandaat van ons lede om alles moontlik te doen om Suid-Afrika se posisie binne AGOA te beskerm. Ons vra die Amerikaners egter nie net om Suid-Afrika binne AGOA te hou nie; ons vra ook dat dit gepaard moet gaan met skerper kritiek en druk op die SA regering. Dit is belangrik dat Amerikaanse politici standpunt inneem oor Suid-Afrika se buitelandse beleid en ook oor gebeure in Suid-Afrika.”

Die Solidariteit Beweging se huidige besoek aan die VSA het ten doel om Amerikaanse beleid jeens Suid-Afrika direk te beïnvloed. Volgens Kleynhans sal hulle ook gesprekke met politici van die Huis van Verteenwoordigers en beamptes in die Amerikaanse Departement van Buitelandse Sake voer. “Ons ontmoet ook met verskeie drukgroepe en Amerikaanse media om gebeure in Suid-Afrika te bespreek. Ons boodskap is nie net negatief nie. Ons boodskap is juis dat in ’n tyd waar die Afrika-kontinent tans groot onstabiliteit ervaar met militêre staatsgrepe, outokratiese regerings wat alles doen om hulle mag te behou, en groeiende interne konflik in tientalle Afrika-lande, Suid-Afrika steeds ’n bakermat van demokrasie en ’n vryemarkekonomie in Afrika kan wees. Om dit te verseker is politieke verandering in Suid-Afrika egter nodig en daarom moet die buiteland, insluitende die VSA, die burgerlike samelewing, die privaat sektor en instellings wat politieke verandering in Suid-Afrika bevorder, ondersteun.”

Ons versoek die Amerikaanse regering onder andere om die volgende te doen:

1. Verhoog die druk op die ANC-regering, veral in die lig van die gevaarlike belyning met lande soos China en Rusland en die risiko’s wat dit vir alle Suid-Afrikaners inhou.
2. Dit is ook nodig om openbare uitsprake te maak teen staatskaping, korrupsie, misdaad, die miskenning van minderheidsregte, die sentralisering van mag binne die ANC en nuwe rassisme soos vervat in uitsprake dat boere vermoor moet word. Dit is dus belangrik dat Amerikaanse leiers en instellings hulle sterk moet uitspreek oor wat in Suid-Afrika gebeur.
3. Handhaaf sterk ekonomiese bande met Suid-Afrika omdat sulke bande die private sektor en die burgerlike samelewing wat krities teenoor die ANC is, versterk. Dit sluit die behoud en uitbreiding van AGOA en voortgesette belegging in die private ekonomie in Suid-Afrika in.
4. Ondersteun burgerlike organisasies en die politieke opposisie deur morele, finansiële en ander ondersteuning. Skep ’n platform in die VSA om hierdie organisasies en leiers toegang te gee tot hulpbronne en ruimtes om die gesprek oor Suid-Afrika te bevorder – ook in die VSA.
5. Gebruik internasionale multilaterale organisasies om druk op die ANC-regering uit te oefen. Dit sluit reeds bestaande prosesse by die Verenigde Nasies in.

Die Solidariteit Beweging sal ook oor die volgende paar dae met politici in deelstate soos Texas, Michigan, Virginia en Suid-Carolina ontmoet om handel en ander vorms van samewerking te bespreek.

Jaco Kleynhans
Hoof: Internasionale Skakeling
Solidariteit Beweging

Werner Human
Operasionale Hoof
Solidariteit Beweging

Ernst Roets aangestel as beleidshoof van die Solidariteit Beweging Trust

Posted on Augustus 3, 2023 by BeweegAdministrator

AfriForum se bestuurshoof vir strategie en internasionale skakeling, dr. Ernst Roets is pas as beleidshoof van die Solidariteit Beweging aangestel. In sy nuwe hoedanigheid sal Roets voortaan verantwoordelik wees om die beleid en strategie onder die instellings van die Solidariteit Beweging te koördineer, en om openbare inkoop vir hierdie strategie te bevorder. Dit behels ook dat hy voortaan ŉ werknemer van die Solidariteit Beweging sal wees.

Roets het gesê dat hy met groot waardering terugkyk op die afgelope dertien jaar wat hy as werknemer by AfriForum deurgebring het, maar dat hy terselfdertyd met groot opwinding vorentoe kyk op die nuwe taak wat vir hom voorlê. Meer inligting in hierdie verband sal in die komende maande bekendgemaak word.

Flip Buys, voorsitter van die Solidariteit Beweging het gesê Roets se aanstelling volg op die noodsaak om die Beweging se beskermings- en bouprojekte te versnel weens die ewigdurende verswakkende toestand in die land. Roets het onlangs sy doktorsgraad in Regsgeleerdheid voltooi, wat hom toerus en bekwaam om diepte te gee aan die federale planne van die Beweging wat vroeg in Oktober bekendgemaak sal word.

Die Solidariteit Beweging Trust bind die meer as 20 instellings van die Solidariteit Beweging saam en koördineer hulle werk. Flip Buys is voorsitter, Werner Human die operasionele hoof, en Jaco Kleynhans die hoof van internasionale skakeling by die Solidariteit Beweging. Die 12 trustees wat deel uitmaak van hierdie trust verteenwoordig die grootste instellings van die federale beweging. Hulle sluit onder meer in dr. Dirk Hermann, bestuurshoof van Solidariteit, Kallie Kriel, uitvoerende hoof van AfriForum, Henk Schalekamp van die Solidariteit Beleggingsmaatskappy, prof. Danie Goosen, voorsitter van die FAK, en Hannes Noëth, uitvoerende direkteur van Solidariteit Helpende Hand.

Verlange loop ver pad met onthou

Posted on Mei 25, 2023Julie 9, 2024 by marisa@solidariteit.co.za

Lees gerus Hannes Noëth, uitvoerende hoof van Solidariteit Helpende Hand se rubriek Twyfelhoekie2023 20 25 Mei

Straf die regering, nie die land nie, vra Solidariteit Beweging

Posted on Mei 12, 2023 by BeweegAdministrator

Die Solidariteit Beweging het vandag gevra dat die Amerikaanse regering nie die land en sy mense moet straf vir wat die regering aanvang nie, maar regeringsleiers self teiken met hul verwagte strafmaatreēls.

Volgens Flip Buys, voorsitter van die Solidariteit Beweging gaan die nuutste ramp wat die regering oor Suid-Afrika gebring het deur wapens aan Rusland te lewer, die land en sy mense duur te staan kom. Die VSA het reeds streng sanksies teen talle lande wat teen hulle kant gekies het in die oorlog in Oekraine.

Die Amerikaanse Ambassadeur het waarskynlik opdrag van President Biden gekry om in die openbaar standpunt in te neem. Dis hoogs waarskynlik dat die onlangse Suid-Afrikaanse afvaardiging na die VSA onder leiding van mnr Sidney Mufamadi misluk het om gemoedere in Washington te kalmeer.

Die regering se optrede is onverskoonbaar, omdat dit kom in ‘n tyd wat die land reeds diep in die moeilikheid is. Hierdie nuutste fout verseker bykans die kans op ‘n resessie, en die val in die rand verhoog allle landsburgers se reeds hoë lewenskostes.

Daarom is daar net een boodskap wat die Solidariteit Beweging aan die Amerikaners kan rig, en dit is dat hulle nie die land moet straf vir wat die regering aanvang nie. Hulle moet eerder die verantwoordelike regeringsleiers self teiken vir hul beoogde strafmaatreëls.

Hierdie optrede van die ANC is ‘n diplomatieke ramp. Suid-Afrika kan nie bekostig om in konflikte betrokke te raak waarby ons geen belang het en wat duisende kilometers van ons is nie. Die regering behoort in landsbelang op te tree, en nie vas te steek in die vergete Koue Oorlog era nie.

Die kanse vir ‘n 2023 resessie is nou deur die regering vergroot en die ANC se optrede verswak die rand so dat almal se lewenskostes verhoog. Die grootskaalse verkoop van SA baseerde aandele benadeel alle pensioenfondslede, en die ANC moet daarvoor verantwoording doen. Die regering se optrede kan ook duisende mense se werk kos omdat dit neerkom op ‘n verbreking van die gunstige (Afrika groei en geleenthede wet AGOA) handelsooreenkoms met die die VSA.

Dit is duidelik dat die regering lynreg teen die nasionale belang optree, en die betrokke regeringsleiers het volgens regslui ook wette oortree deur wapens te lewer aan ‘n land wat in ‘n oorlog betrokke is.

Dis algemene kennis dat die SANW in ‘n hopelose toestand is, en nie in staat is om sy basiese pligte uit te voer nie. Dit blyk uit die powere stand van die lugmag, leër én vloot.

Die regering het terselfdertyd die land se Verdedigingsbedryf tot op die grond afgebreek deur die skandelike vernietiging van Denel.

Die land wag nog ook in spanning vir vervolgings in die wapenskandaal wat dekades gelede al plaasgevind het. Daarby kom die vraag of daar enige korrupsie by die wapenverskaffing betrokke was.

Die regering het nou al genoeg skade aangerig, wat gesien kan word aan verval van die land op elke denkbare gebied. Die jongste krisis kan daartoe lei dat die land weer die Muishond van die wêreld word, en ‘n teiken van diplomatieke, ekonomiese en politieke strafmaatreëls.

Daarom behoort hierdie korrupte en onbevoegde ANC-regering te bedank. Die land kan hulle net nie meer bekostig nie.