‘Ek het my aptyt om by Spur te eet verloor’

Dr. Dirk Hermann, bestuurshoof van die vakbond Solidariteit, het hierdie ope brief aan Mark Farrelly, hoofbedryfsbeampte van Spur, geskryf na Farrelly verlede week oop kaarte gespeel het oor die impak van die boikot teen dié restaurantgroep.

Beste Mark

Ek het my aptyt om by Spur te eet verloor. Ek boikot Spur nie. ʼn Boikot maak dit te klein, so asof dit net ʼn geïsoleerde Spur-insident is wat ʼn tik op die vingers van die publiek verdien.

Dit is nie die geval nie, Mark. Dit gaan hier oor wit mense wat keelvol is om geboelie te word. Hul woede het Spur-woede geword – nie oor wat daar gebeur het nie, maar oor hoe julle dit hanteer het.

Daar heers algemene eenstemmigheid dat die twee volwassenes soos kinders opgetree het. Ek het geen behoefte om vir hulle in te staan nie. Inteendeel, ek het my vir al twee geskaam.

Spur besluit egter wie die aggressor is; verbied hom toegang tot alle Spurs en vra die vrou om verskoning asof haar gedrag geregverdig was.

Ek het my aptyt vir julle verloor toe ek sien hoe politiek korrek julle die aangeleentheid hanteer. Ek is moeg daarvoor. Ek het kwaad geword vir julle toe ek sien hoe julle die aankondiging dat ʼn boikot julle seermaak, hanteer. Julle het geensins mense se woede teenoor julle erken nie. Julle verstaan nie die kwaad in die harte van wit Suid-Afrikaners in die algemeen nie.

Toe etiketteer julle hulle: dit is die ou klomp KP’s; dit is mense wat nog in die gewese Konserwatiewe Party se kiesafdelings bly; dit is die regses, sê julle. Die klomp wat kwaad is, is agter die tyd en kom uit ʼn vorige era. Hulle woon in plekke soos die Moot en in Phalaborwa, sê julle.

Dit is twak, Mark. Die mense wat kwaad is, is kwaad oor wat in die huidige tydsgewrig gebeur. Dit is nie net ʼn klein radikale groepie nie; dit is ʼn algemene gevoel. Daardie gevoel is groter as Spur. Spur het bloot ʼn simbool geword.

Ek woon in die Moot. Die mense wat daar woon, is gesinsmense en jul tipiese kliënte. Hulle is hardwerkende middelklasmense wat ʼn groot verskil in die land maak.

Deur mense te etiketteer maak jy hulle stil. As jy iets sê, dan is jy regs. Dit is wat die bedeling nou doen. Hulle maak ons stil, maar dan weet hulle nie wat ons dink nie. Ons is egter nie stil nie; ons praat, al is dit om die braaivleisvure. Dit is daardie praat wat jy nie hoor nie.

Ná my twiet oor die Spur-debakel sien ek in die media jy nooi my uit om na die opnames van die gebeure te kom kyk. Jy mis die punt. Die dieper kwessie lê anderkant die opnames van die voorval. Dit gaan hier oor iets groters. Die voorval het na ʼn ander vlak beweeg en dit moet op daardie vlak hanteer word. Dit gaan naamlik oor ʼn gemeenskap wat vervreemd voel in die land en nou voel hulle nog vreemd by hul gunsteling-eetplek ook. Afrikaners is Spur-mense, familiemense. Hulle het Spur as ʼn eetplek gesien waar hulle tuis voel. Mark, julle het na hulle gehap. Dit was ʼn fout.

Jy sê in die media ek reageer oorhaastig. Nee Mark, ek het aanvanklik nie aptyt vir die debakel gehad nie, maar jul hantering daarvan het my aptyt mettertyd opgewek. Ek was nie oorhaastig nie.

Julle het die nasionale diskoers reg gelees. Dit boelie wit mense. Ek het gehoor hoe baljaar die hoofstroom-radiostasies oor die Spur-boikot. Hulle het lekker oor die “regses” gal gebraak. Eintlik was dit op Afrikaners gemik en dit het my naar gemaak. Julle het ook aan die onderhoude deelgeneem.

Julle het egter die diskoers in die wit gemeenskap in die algemeen en in die Afrikaanse gemeenskap spesifiek totaal verkeerd gelees. Inteendeel, julle het dit misken.

Daar is ʼn ander moontlikheid en ek is bevrees dit is inderdaad die ware rede vir jul optrede –en dit is ʼn ekonomiese rede. Wit mense se som tel nie meer vir julle nie. Julle kyk na demografiese verandering en kom tot die slotsom dat jul mark gaan verander. Julle moet die “boikot” net deursien want dit word gevoer deur ʼn mark wat uit die vorige era kom. ʼn Nuwe middelklas-mark lê en wag. Julle glo julle moet net nie die nuwe mark vervreem nie. Bemarking 101 leer egter dat jy na ʼn nuwe mark skuif deur eers jou bestaande mark te konsolideer. Julle het die koopkrag van jul tradisionele mark onderskat.

Julle het drooggemaak, Mark. Sê julle is jammer daaroor. Julle het ʼn gemeenskap wat vir jare jul lojale kliënte was, misken. ʼn Verskoning is die aangewese ding. Mense het hul aptyt verloor om by julle te gaan eet.

ʼn Brief aan Julius: Oor grond en plek

Beste Julius

Ek hoor Afrikaners moet hul plek ken. Ons is glo besoekers en volgens jou moet besoekers hulle gedra. Ek hoor ons het jul grond gesteel. Dankie, Julius, ek sien darem jy sê jy gaan ons nie die see injaag nie. Ek hoor ook jy sê dat indien wit mense nie al die grond vredeliewend oorhandig nie, jy nie sal kan waarborg wat met hulle gaan gebeur nie. Dankie ook vir die vriendelikheid dat jy ons nie gaan doodmaak nie, ten minste nie nou nie.

Maar Julius, jy’s verkeerd, jy’s so verkeerd.

Ek sal met jou oor grond praat as jy met my oor geslagte praat, geslagte op die grond. My dogters is die elfde geslag op Afrikagrond. Hans, Nicolaas, Hendrik, Marthinus David, Marthinus Nicolaas, Willem Adriaan, Marthinus Nicolaas, Jacobus Johannes, Marthinus Nicolaas, Dirk Johannes en dan my vier dogters. Ek kan hulle opnoem, naam vir naam, geslag vir geslag, op hierdie grond. Kan jy, Julius?

Ek ken my plek; dis hier.

Ons het nie as Afrikaners hier aangekom nie. Ons het hier Afrikaners geword. Ons naam en taal is vernoem na Afrikagrond – Afrikaner en Afrikaans. Afrika is in ons bloed en ons bloed is in Afrika.

Kort nadat ons hier aangekom het, het die Kompanjie die eerste vryburgers toegelaat om te boer. Hulle het hul rûe op Europa gekeer en hul gesigte na Afrika gedraai.

Afrikaners het nie teruggedraai Europa toe nie; hulle het vorentoe getrek, Afrika in.

Rakende grond is daar drie lyne. Die eerste is die imperiale lyn waar grond gebruik is om minerale en rykdom te onttrek en uit te voer. Die tweede is waar grond as simbool van mag verower is. Ander Afrikastamme en hul grond is ingelyf om mag te toon. Die derde lyn van grond is waar grond gebruik is om te bewoon, te bewerk en te bewaar. Ons Boere glo aan die derde lyn.

Om ons te verstaan, moet jy grond verstaan. Ons het maar almal ʼn stuk grond in ons al bly ons in die stad. Filosoof en teoloog dr. Wikus Buys sê Afrikaners sien die stad as ʼn noodsaaklike euwel. Ons het nooit regtig stadsmense geword nie; ons hunker terug na die landelike. Daar is ʼn rede waarom Engelse mense ʼn “yard” het en Afrikaners ʼn agterplaas. Afrikagrond en oopheid is deel van ons identiteit.

Van 1835 af het etlike honderde ontevrede Boere, wat spoedig etlike duisende geword het, uit die Oos-Kaap getrek met die oog daarop om ʼn nuwe toekoms in die Suid-Afrikaanse binneland, vry van Britse beheer, te bou. Dit word genoem die Groot Trek. Dit is histories net gedeeltelik korrek, want in daardie tyd was daar veel groter trekke aan die gang.

Die Afrikaner se Groot Trek was maar bloot ʼn klein deeltjie van geweldige groot bevolkingsmigrasies van daardie tyd. Julius, hoekom swyg jy oor die ander trekke, die groter uitbuiting, gronddiefstal, moorde en geweld van swart mense teenoor ander swart stamme? Miljoene moes vlug en honderde duisende, sommige bronne praat van tussen een en twee miljoen, is doodgemaak.

Die suidpunt van Afrika is gedestabiliseer. Sotho’s, Matabeles, Tswanas moes vlug. Vandag nog sien ons die strukturele gevolge van daardie tyd: Swaziland, Lesotho, Zimbabwe.

Julius, gaan lees die brief wat Rian Malan, die navorsingsgenoot van die Suid-Afrikaanse Instituut van Rasseaangeleenthede, aan jou geskryf het. Daarin skryf hy dat die grondbesit en migrasie glad nie so ʼn eenvoudige swart/wit-verskynsel is soos wat jy dit wil maak nie.

Die Voortrekkers se trek is bykans tot stilstand geruk deur die moord op Piet Retief en sy manskappe. Julius, die dispuut het oor grond gegaan, maar daar is ʼn goue woord om die gronddispuut te verstaan en dit is “traktaat”, met Retief se handtekening op en Dingaan se merk. Of daar begrip was vir eiendomsreg kan tereg gevra word, maar dit is duidelik dat die bedoeling nie verowering was nie, maar onderhandeling; nie diefstal nie, maar ʼn transaksie.

Daarna volg die wrede moorde by die Bloukrans- en Boesmansrivier.

Meer as 500 mense, onder wie 185 kinders en 250 huiswerkers, is koelbloedig vermoor met ’n barbaarsheid waarvan ’n kuns gemaak is – ’n toneel van dood en verwoesting.

Julius, dis tonele waarvoor nog nie verskoning gevra is nie. As jy wil praat van growwe menseregteskendings, gaan kyk na die kindermoorde van Bloukrans, Wenen en Moordspruit, die grootste kindermoord in Suid-Afrika se geskiedenis.

Die naaste wat nog aan ʼn verskoning gekom is, is prins Mangosuthu Buthelezi wat verskoning gevra het vir die moord op Piet Retief.

Hoekom is hierdie historiese vergrype teenoor die Afrikaner nie ’n misdaad nie? Is dit omdat Afrikaners anders lyk? Afrikaners het ook geveg, oorwin en verloor vir ’n plek in Afrika.

Julius, waarom word beelde gebou om die moordenaars van die Mfecane te herdenk, maar Afrikaners word as uitbuiters gesien? Hoekom is Shaka ’n vryheidsheld, maar Piet Retief, die vermoorde, en ander Voortrekkerleiers gee aanstoot?

Hoekom is die swart-teenoor-swart volksmoorde nie misdaad teen die mensdom nie? Waarom swyg jy oor vroue en kinders wat ingelyf is, mans wat doodgemaak is en grond wat gebuit is? Hoekom is jy so geduldig met historiese swart-teenoor-swart geweld?

Ek kan vir jou sê, Julius. Die rede daarvoor is dat dit vir jou nie gaan oor onreg nie; dit gaan oor ras.

Kom ons neem die verhaal verder as die Groot Trek.

Twee republieke, die Zuid-Afrikaanse Republiek en die Republiek van die Oranje-Vrystaat, is gestig. Die Engelse kolonialiste het ons nie uitgelos nie. As Afrikastam veg Afrikaners in die Eerste Vryheidsoorlog en word die eerste Afrikastam wat ’n koloniale mag in ʼn oorlog, nie net ʼn veldslag nie, verslaan.

Die kolonialiste wil Afrikaners se minerale rykdom weer kolonialiseer en die Tweede Vryheidsoorlog begin. Dit was ’n duur, wrede oorlog – die duurste prys nóg vir Afrikaners se plek in Afrika. Vroue en kinders is in konsentrasiekampe geplaas. Sowat 34 000 van hulle is dood. Ongeveer 30 000 van die mans is as bannelinge weggestuur, plase is afgebrand en 20 000 oorlogswesies het agtergebly.

Julius, moet my nooit weer ’n kolonialis, al is dit van ’n spesiale aard, noem nie – dis vir my en die grafte van my voorouers ’n belediging.

Soos tipiese kolonialiste wou die Engelse ná die oorlog die Afrikaners by hulle inlyf. Hulle wou ons van Afrika ontneem en Engels maak. Afrikaners moes ’n bordjie “I am a donkey” dra as hulle hul taal wou praat.

Ten spyte van die regering het Afrikaners opgestaan. Onderliggend aan die opstaan was ʼn kernwoord, naamlik roeping. Roeping beteken jy doen waartoe God jou geroep het op ʼn spesifieke tyd en spesifieke plek en dan glo jy in sy toekomsbelofte.

Ons het gemeenskapsinstellings begin vestig: die Vrouefederasie om die mense se armoede aan te pak, asook onderwysinstellings en selfs ekonomiese instellings. Ons het ons maatskappye na Suid-Afrika vernoem, soos Sanlam, Santam, en inheemse name soos Volkskas, Federale Volksbeleggings. Ons het nie koloniale name gebruik soos Anglo-American wat met die een voet in Engeland en die ander in Amerika staan terwyl hulle hier ontgin en uitvoer nie.

Droogte, depressie en armoede het ons swaar getref, veral in die 1930’s met die armblankevraagstuk.

Om uit armoede te kon opstaan, het ons geglo ons moet kultureel ryk wees en in dié swaarkrytyd is die Bybel in Afrikaans vertaal, Afrikaans het ʼn amptelike taal geword, en die Afrikaanse Taal- en Kultuurvereniging, die Federasie van Afrikaanse Kultuurverenigings, die Afrikanerbond, Voortrekkers, ensovoorts is gestig. So het Afrikaans deel van die Afrikaners se opstaan-identiteit geword. Ons praat nie net Afrikaans nie; ons is Afrikaans. Afrikaans het ons taal van aspirasie geword en deur Afrikaans het ons gemoderniseer.

Afrikaners het egter aan die “nooit weer nie-sindroom” gely. Hulle wou finaal vry wees en nooit, ooit weer deur iemand onderdruk word nie. ʼn Republiek was die droom. Die kinders van apartheid het die doodskampe van die oorlog nog in hul huise beleef. Apartheid is nie so simplisties nie, maar die “nooit weer nie-sindroom” het ’n groot invloed gehad.

Dit was ook die tydperk van die groot Afrika-bevryding, dekolonisasie, die tyd van Uhuru, die Afrika-bevrydingskreet en die Mau-Mau-moorde in Kenia. Dit was die tydperk van Europeërs wat na hulle moederland vlug, ʼn sterk Rusland en ʼn lewendige kommunistiese ideologie. Dit was ʼn tydperk van angs omdat Afrikaners Afrika gekies het en geen moederland gehad het om na terug te keer nie. Dit was ook ʼn tydperk toe wit demografie, veral in die stede, totaal anders gelyk het as nou, ʼn tydperk toe segregasie nog wêreldmode was. Dit het ʼn bepaalde konteks vir apartheid geskep.

Foute is gemaak. Met die wysheid van terugskouing moes dinge anders aangepak gewees het. Daar was te veel hartseer en vernedering. Dit het in ʼn stelsel van kleurskeiding ontaard.

Ons almal se stories, goed en sleg, maak ons deel van ʼn groter Afrika-storie.

Julius, jou idees van nasionalisering en meer staat, ʼn groot sentrale idee, stelsel en staat (of “empire”) waar almal moet inskakel, gaan niks herstel nie en gaan nie jou mense bevry nie. Dit gaan juis nié regkry wat moet gebeur en wat dit poog om te doen nie. Dit gaan jou mense afhanklik maak van ʼn stelsel.

Wat my die meeste verstom, is dat jy iemand anders se taal jou taal van aspirasie gemaak het. Jy het jou eie taal prysgegee en hang die kolonialiste se taal aan. Hoe kan iemand sê: “My taal kan nie”? In my wêreld beteken dit ek kan nie. Solank jy jouself afhanklik maak van ʼn stelsel en iemand anders se taal, is jy nie vry nie.

Afrikaners se antwoord is anders. Ons glo die krag van die gemeenskap is sterker as die mag van die staat. Ons glo in die krag van “help mekaar” waar baie bietjies baie maak. Ons glo aan die krag van roeping waar elkeen bloot doen wat hy/sy moet doen, en dan glo in God se toekomsbelofte.

Ons bou ʼn nuwe wêreldklas Afrikaanse universiteit, Akademia; ons bou Sol-Tech, nou reeds geag as een van die top drie tegniese kolleges in Suid-Afrika, wat Afrikaanse ambagslui oplei. Ons help mekaar deur die Solidariteit Helpende Hand wat die afgelope jaar R31 miljoen in die vorm van studiehulp uitbetaal het. Solidariteit Helpende Hand het 160 takke landwyd en het die afgelope jaar meer as 1 000 gemeenskapsprojekte aangepak. Solidariteit stel mense in staat om te kan werk, nie om te kan staak nie.

Ons ontwikkel ʼn nuwe media-instelling, Maroela Media, wat nou die grootste Afrikaanse nuusblad in die land is. Ons vestig 70 gemeenskapsbeveiligingstrukture deur AfriForum met meer as 3 000 mense wat deur dié strukture elke aand patrollie ry, ons maak deur AfriForum-takke 15 900 slaggate reg en verf 12 000 meter se verkeerslyne op paaie. Nie net Afrikaner-slaggate of -lyne nie Julius, almal sʼn.

Terwyl die land gebuk gaan onder ʼn krisis weens jou en die regerende partye se stiksienige ideologie, bou ons.

Ons breek nie, ons bou, want ons glo dit is wat ʼn mens doen.

Groete

Dirk Hermann

 

Ope brief aan almal wat Afrikaans is

Beste Wieookal,

Ek weet dat jy Afrikaans praat, ek weet ook Afrikaans is nie ʼn witmanstaal nie, ek weet ook van die wonderlike invloed van almal op ons taal. Ek weet van ʼn verskeidenheid taaldialekte, aksente, idiome en sêgoed. Ek weet jy’s bruin, jy weet ek’s wit. Ek weet jy was tóé te swart en nóú te wit, en ek moet glo nou skaam wees oor my ‘witgeit’. Ek weet alle wittes wat Afrikaans praat is ook nie dieselfde. Party is van die Noorde en ander van die Suide en ander sommer net anders. Party het getrek en ander het gebly. Ek skryf sommer vir julle almal.

Ek weet al die goed, maar wie is jy? Ek weet nie waar jy vandaan kom nie, ek weet nie wat jou gebruike is nie.

Kortweg, ek ken nie jou storie nie.

Ons stories het verdrink in taal en rasdebatte. Die debatte is bruin, wit en Afrikaans, maar ons stories is baie dieper as dit. Ek het ʼn noordelike-Afrikanerstorie; Tannie Nora is bruin, maar is ʼn nooi van Graaff Reinet; Hans du Plessis skryf Griekwapsalms; Hendrik-Thys het ʼn Khoi-Sanstorie; Oom Waterboer moet sy Griekwastorie vertel; die Nels het ʼn Richterveldstorie; ander is suidelike-Afrikaners of sendeling-Afrikaners; ander het slawestories; stories met Maleisiese wortels en so kan ek aangaan… Waarskynlik ken ek nie eers jou storie se naam nie.

In hierdie skrywe wil ek jou vra om jou storie vir my te vertel. Vertel vir my, wie is jy?

Ek wil nie hê jy moet ek word of ek moet jy word nie, maar ek wil hê ons moet mekaar verstaan. Daar lê ʼn ‘ons’ in bloot verstaan.

Kom ek vertel vir jou my storie.

Ek is van Afrika.

Ek is deel van, soos president Zuma ons noem, die wit stam van Afrika. Ek het nie twee paspoorte nie.

My taal is Afrikaans en ek is ʼn Afrikaner; my mense het hulle taal en hulleself na Afrika vernoem. My eerste voorvader, Hans, het in 1657 in Suid-Afrika aangekom.

Hans was ʼn jaar later ʼn vryburger en het sy rug op Europa gedraai en sy gesig na Afrika. Hy is deur ʼn leeu doodgebyt, wat wys ons storie is ʼn harde Afrika-storie.

My mense was deel van die Groot Trek – eers na Natal en vandaar oor die Drakensberge na die Transvaal. Ons mense is gedryf deur vryheid.

My voorouers was deel van die eerste volk in Afrika wat ʼn koloniale moondheid in ʼn oorlog verslaan het. My oupagrootjie, Marthinus Nicolaas Ras, het saam met sy mede-Boere die Engelse op Majuba verslaan.

Talle grafte van my mense, die gevolg van gevegte vir ʼn plek in Afrika, lê regdeur Suid-Afrika versprei.

My oupagrootjie was ʼn banneling in Bermuda en my oumagrootjie is as gevolg van die ontberings in ʼn konsentrasiekamp dood. My ouma het as kind die konsentrasiekamp oorleef, maar haar boetie is dood.

My ouma se pa is dood tydens die Groot Griep van 1918 en haar ma was ʼn bediende wat wasgoed gewas het. My ouers is produkte van die Depressie en het ʼn obsessie gehad om uit hulle omstandighede te ontsnap.

 

My pa is nou nog baie bewus van wat die Engelse aan sy ma, oupa en ouma gedoen het. Republiekwording was die finale oorwinning oor die Engelse. Die swart vraagstuk was baie laer op sy agenda as die stryd teen die Engelse.

My pa was ook ʼn kind van apartheid, maar hy’s geen krimineel nie. Ek is trots op my pa en trots op wat hy bereik het. Ek dink sy en my familie se storie van opstaan is merkwaardig en moenie verswyg word nie.

Ek het begrip vir die apartheidskonteks waarbinne my pa-hulle geleef het en ek is trots op my geskiedenis en erken die goed en die kwaad.

Ek is opreg jammer oor dit wat fout geloop het in my verlede, maar dit trek nie ʼn lyn deur my geskiedenis nie, en veral nie deur my toekoms nie. Ek glo aan berou en vergifnis en vorentoe gaan.

Ek hou van Suid-Afrika. Ek hou van die natuur, die klimaat, die oop omgewing en die vriendelike mense. Ek hou van tipiese Afrikaanse humor en lag vir Suid-Afrikaanse grappe.

Ek hou daarvan om hier te kampeer, te braai, te kuier en vakansie te hou. Ek skreeu graag vir ʼn Suid-Afrikaanse rugbyspan en is deel van ʼn unieke rugby- en sportkultuur. Ek hou van blatjang, biltong, braaivleis en potjiekos.

Ek hou daarvan om hier kerk toe te gaan en God in my taal te aanbid en te besing. Tussen die mense waar ek leef, is dit nie vreemd om ʼn Christen te wees nie. Ek glo my roeping is hier in Suid-Afrika.

Ek is ʼn Christen en in Christus is ek vry. Ek glo aan hoop in Christus en die sekerheid van sy toekomsbelofte.

Ek kan my taal, Afrikaans – ʼn inheemse Afrika-taal – hier gebruik en uitleef. Ek is mal oor Afrikaanse musiek en is trots op die Afrikaanse letterkundeskatkis. Ek wil hê my kinders en kleinkinders moet in hulle moedertaal onderrig word.

Ek wil nie emigreer nie; ek wil ter wille van my, my familie en my gemeenskap hier in Afrika en, in besonder, in Suid-Afrika bly. My agterdeur is toe; ek gaan nêrens heen nie. Die grootste daad van politieke protes is waarskynlik om te sê: “Weggaan is nie ’n opsie nie. Ek is van Afrika.”

Omdat ek nêrens heen gaan nie, het ek geen alternatief as om vir my ʼn demokratiese ruimte in Suid-Afrika oop te kap nie. Ek steek my hand uit na ander Suid-Afrikaners om ʼn toekoms hier te skep.

Ek is ʼn pa en baie lief vir my dogters en vrou. Dit is vir hulle wat ek my arms sal stomp baklei vir ʼn veilige ruimte in Suid-Afrika.

Dit is ek. Wie is jy?

Inleiding
Hoofstuk 1
Hoofstuk 2
Hoofstuk 3
Hoofstuk 5
Hoofstuk 7
Hoofstuk 8
Hoofstuk 12
Hoofstuk 15
Hoofstuk 16
Hoofstuk 17
Hoofstuk 19
Hoofstuk 20
Hoofstuk 21
Hoofstuk 22
Hoofstuk 23
Hoofstuk 25
Hoofstuk 27
Hoofstuk 28
Hoofstuk 31
Hoofstuk 32
Hoofstuk 34
Slot

Geskiedenisfonds

ʼn Fonds wat help om die Afrikanergeskiedenis te bevorder.

FAK

Die Federasie van Afrikaanse Kultuurvereniginge (FAK) is reeds in 1929 gestig. Vandag is die FAK steeds dié organisasie wat jou toelaat om kreatief te wees in jou taal en kultuur. Die FAK is ’n toekomsgerigte kultuurorganisasie wat ’n tuiste vir die Afrikaanse taal en kultuur bied en die trotse Afrikanergeskiedenis positief bevorder.

Solidariteit Helpende Hand

Solidariteit Helpende Hand fokus op maatskaplike welstand en dié organisasie se groter visie is om oplossings vir die hantering van Afrikanerarmoede te vind.

Solidariteit Helpende Hand se roeping is om armoede deur middel van gemeenskapsontwikkeling op te los. Solidariteit Helpende Hand glo dat mense ʼn verantwoordelikheid teenoor mekaar en teenoor die gemeenskap het.

Solidariteit Helpende Hand is geskoei op die idees van die Afrikaner-Helpmekaarbeweging van 1949 met ʼn besondere fokus op “help”, “saam” en “ons.”

Forum Sekuriteit

Forum Sekuriteit is in die lewe geroep om toonaangewende, dinamiese en doeltreffende privaat sekuriteitsdienste in

Suid-Afrika te voorsien en op dié wyse veiligheid in gemeenskappe te verhoog.

AfriForumTV

AfriForumTV is ʼn digitale platform wat aanlyn en gratis is en visuele inhoud aan lede en nielede bied. Intekenaars kan verskeie kanale in die gemak van hul eie huis op hul televisiestel, rekenaar of selfoon verken deur van die AfriForumTV-app gebruik te maak. AfriForumTV is nóg ʼn kommunikasiestrategie om die publiek bewus te maak van AfriForum se nuus en gebeure, maar ook om vermaak deur films en fiksie- en realiteitsreekse te bied. Hierdie inhoud gaan verskaf word deur AfriForumTV self, instellings binne die Solidariteit Beweging en eksterne inhoudverskaffers.

AfriForum Uitgewers

AfriForum Uitgewers (voorheen bekend as Kraal Uitgewers) is die trotse uitgewershuis van die Solidariteit Beweging en is die tuiste van Afrikaanse niefiksie-, Afrikanergeskiedenis- én prima Afrikaanse produkte. Dié uitgewer het onlangs sy fokus verskuif en gaan voortaan slegs interne publikasies van die Solidariteit Beweging publiseer.

AfriForum Jeug

AfriForum Jeug is die amptelike jeugafdeling van AfriForum, die burgerregte-inisiatief wat deel van die Solidariteit Beweging vorm. AfriForum Jeug berus op Christelike beginsels en ons doel is om selfstandigheid onder jong Afrikaners te bevorder en die realiteite in Suid-Afrika te beïnvloed deur veldtogte aan te pak en aktief vir jongmense se burgerregte standpunt in te neem.

De Goede Hoop-koshuis

De Goede Hoop is ʼn moderne, privaat Afrikaanse studentekoshuis met hoë standaarde. Dit is in Pretoria geleë.

De Goede Hoop bied ʼn tuiste vir dinamiese studente met Christelike waardes en ʼn passie vir Afrikaans; ʼn tuiste waar jy as jongmens in gesonde studentetradisies kan deel en jou studentwees met selfvertroue in Afrikaans kan uitleef.

Studiefondssentrum

DIE HELPENDE HAND STUDIETRUST (HHST) is ʼn inisiatief van Solidariteit Helpende Hand en is ʼn geregistreerde openbare weldaadsorganisasie wat behoeftige Afrikaanse studente se studie moontlik maak deur middel van rentevrye studielenings.

Die HHST administreer tans meer as 200 onafhanklike studiefondse namens verskeie donateurs en het reeds meer as 6 300 behoeftige studente se studie moontlik gemaak met ʼn totaal van R238 miljoen se studiehulp wat verleen is.

S-leer

Solidariteit se sentrum vir voortgesette leer is ʼn opleidingsinstelling wat voortgesette professionele ontwikkeling vir professionele persone aanbied. S-leer het ten doel om werkendes met die bereiking van hul loopbaandoelwitte by te staan deur die aanbieding van seminare, kortkursusse, gespreksgeleenthede en e-leer waarin relevante temas aangebied en bespreek word.

Solidariteit Jeug

Solidariteit Jeug berei jongmense voor vir die arbeidsmark, staan op vir hul belange en skakel hulle in by die Netwerk van Werk. Solidariteit Jeug is ʼn instrument om jongmense te help met loopbaankeuses en is ʼn tuiskomplek vir jongmense.

Solidariteit Regsfonds

ʼn Fonds om die onregmatige toepassing van regstellende aksie teen te staan.

Solidariteit Boufonds

ʼn Fonds wat spesifiek ten doel het om Solidariteit se opleidingsinstellings te bou.

Solidariteit Finansiële Dienste (SFD)

SFD is ʼn gemagtigde finansiëledienstemaatskappy wat deel is van die Solidariteit Beweging. Die instelling se visie is om die toekomstige finansiële welstand, finansiële sekerheid en volhoubaarheid van Afrikaanse individue en ondernemings te bevorder. SFD doen dit deur middel van mededingende finansiële dienste en produkte, in Afrikaans en met uitnemende diens vir ʼn groter doel aan te bied.

Ons Sentrum

Die Gemeenskapstrukture-afdeling bestaan tans uit twee mediese ondersteuningsprojekte en drie gemeenskapsentrums, naamlik Ons Plek in die Strand, Derdepoort en Volksrust. Die drie gemeenskapsentrums is gestig om veilige kleuter- en/of naskoolversorging in die onderskeie gemeenskappe beskikbaar te stel. Tans akkommodeer die gemeenskapsentrums altesaam 158 kinders in die onderskeie naskoolsentrums, terwyl Ons Plek in die Strand 9 kleuters en Ons Plek in Volksrust 16 kleuters in die kleuterskool het.

Skoleondersteuningsentrum (SOS)

Die Solidariteit Skoleondersteuningsentrum (SOS) se visie is om die toekoms van Christelike, Afrikaanse onderwys te (help) verseker deur gehalte onderrig wat reeds bestaan in stand te (help) hou, én waar nodig nuut te (help) bou.

Die SOS se doel is om elke skool in ons land waar onderrig in Afrikaans aangebied word, by te staan om in die toekoms steeds onderrig van wêreldgehalte te bly bied en wat tred hou met die nuutste navorsing en internasionale beste praktyke.

Sol-Tech

Sol-Tech is ʼn geakkrediteerde, privaat beroepsopleidingskollege wat op Christelike waardes gefundeer is en Afrikaans as onderrigmedium gebruik.

Sol-Tech fokus op beroepsopleiding wat tot die verwerwing van nasionaal erkende, bruikbare kwalifikasies lei. Sol-Tech het dus ten doel om jongmense se toekomsdrome met betrekking tot loopbaanontwikkeling deur doelspesifieke opleiding te verwesenlik.

Akademia

Akademia is ’n Christelike hoëronderwysinstelling wat op ’n oop, onbevange en kritiese wyse ’n leidinggewende rol binne die hedendaagse universiteitswese speel.

Akademia streef daarna om ʼn akademiese tuiste te bied waar sowel die denke as die hart gevorm word met die oog op ʼn betekenisvolle en vrye toekoms.

AfriForum Publishers

AfriForum Uitgewers (previously known as Kraal Uitgewers) is the proud publishing house of the Solidarity Movement and is the home of Afrikaans non-fiction, products related to the Afrikaner’s history, as well as other prime Afrikaans products. The publisher recently shifted its focus and will only publish internal publications of the Solidarity Movement from now on.

Maroela Media

Maroela Media is ʼn Afrikaanse internetkuierplek waar jy alles kan lees oor dit wat in jou wêreld saak maak – of jy nou in Suid-Afrika bly of iewers anders woon en deel van die Afrikaanse Maroela-gemeenskap wil wees. Maroela Media se Christelike karakter vorm die kern van sy redaksionele beleid.

Kanton Beleggingsmaatskappy

Kanton is ʼn beleggingsmaatskappy vir eiendom wat deur die Solidariteit Beweging gestig is. Die eiendomme van die Solidariteit Beweging dien as basis van die portefeulje wat verder deur ontwikkeling uitgebrei sal word.

Kanton is ʼn vennootskap tussen kultuur en kapitaal en fokus daarop om volhoubare eiendomsoplossings aan instellings in die Afrikaanse gemeenskap teen ʼn goeie opbrengs te voorsien sodat hulle hul doelwitte kan bereik.

Wolkskool

Wolkskool is ʼn produk van die Skoleondersteuningsentrum (SOS), ʼn niewinsgewende organisasie met ʼn span onderwyskundiges wat ten doel het om gehalte- Afrikaanse onderrig te help verseker. Wolkskool bied ʼn platform waar leerders 24-uur toegang tot video-lesse, vraestelle, werkkaarte met memorandums en aanlyn assessering kan kry.

Ajani

Ajani is ‘n privaat geregistreerde maatskappy wat dienste aan ambagstudente ten opsigte van plasing by werkgewers bied.

Ajani is a registered private company that offers placement opportunities to artisan students in particular.

Begrond Instituut

Die Begrond Instituut is ʼn Christelike navorsingsinstituut wat die Afrikaanse taal en kultuur gemeenskap bystaan om Bybelse antwoorde op belangrike lewensvrae te kry.

Sakeliga

ʼn Onafhanklike sake-organisasie

Pretoria FM en Klankkoerant

ʼn Gemeenskapsgebaseerde radiostasie en nuusdiens

Saai

ʼn Familieboer-landbounetwerk wat hom daarvoor beywer om na die belange van familieboere om te sien deur hul regte te beskerm en te bevorder.

Ons Winkel

Ons Winkels is Solidariteit Helpende Hand se skenkingswinkels. Daar is bykans 120 winkels landwyd waar lede van die publiek skenkings van tweedehandse goedere – meubels, kombuisware, linne en klere – kan maak. Die winkels ontvang die skenkings en verkoop goeie kwaliteit items teen bekostigbare pryse aan die publiek.

AfriForum

AfriForum is ʼn burgerregte-organisasie wat Afrikaners, Afrikaanssprekende mense en ander minderheidsgroepe in Suid-Afrika mobiliseer en hul regte beskerm.

AfriForum is ʼn nieregeringsorganisasie wat as ʼn niewinsgewende onderneming geregistreer is met die doel om minderhede se regte te beskerm. Terwyl die organisasie volgens die internasionaal erkende beginsel van minderheidsbeskerming funksioneer, fokus AfriForum spesifiek op die regte van Afrikaners as ʼn gemeenskap wat aan die suidpunt van die vasteland woon. Lidmaatskap is nie eksklusief nie en enige persoon wat hom of haar met die inhoud van die organisasies se Burgerregte-manifes vereenselwig, kan by AfriForum aansluit.