Geregtigheid Archives - Solidariteit Beweging

Bron: Netwerk24, 3 Mei 2018

AfriForum is en bly daarvan oortuig dat sy besluit om Julius Malema privaat te laat vervolg – sou die korrupsieaanklagte teen hom nie heringestel word nie – die regte ding is om te doen en gaan daarom beslis volstoom daarmee voort, skryf Kallie Kriel.

Die besluit om toe te sien dat Julius Malema, die EFF-leier, vervolg word, is ’n berekende besluit wat geneem is met die volle wete dat Max du Preez en ’n handjievol van sy medekommentators wat die een of ander fiksasie met AfriForum het, asook die anti-wit brigade op sosiale media, oudergewoonte histeries daarop sou reageer.

Daarom sal ongegronde kritiek soos dié in Du Preez se rubriek AfriForum nie afskrik nie; inteendeel, dit word eerder bestempel as ’n aanduiding dat AfriForum op die regte pad is.

Wat die negatiewe kommentaar teen AfriForum betref, dink ek die volgende Engelse slagspreuk is van toepassing: ‘Published opinion should not be confused with public opinion.’

Du Preez grond sy aanname, naamlik dat die reaksie op AfriForum se planne om Malema te vervolg “oorweldigend negatief” is, op die “reaksie in die hoofstroommedia en op sosiale media.”

Wat die negatiewe kommentaar teen AfriForum deur ’n paar kommentators in die “hoofstroommedia” betref, dink ek die volgende Engelse slagspreuk is van toepassing: “Published opinion should not be confused with public opinion.”

’n Goeie voorbeeld daarvan is Du Preez self.

Net omdat hy en ’n paar ander anti-AfriForum-kommentators se menings byna onbeperk week ná week deur sommige Afrikaanse en ander media aan luisteraars en lesers opgedis word, beteken nie Du Preez en sy paar bondgenote se standpunte is nou verteenwoordigend van die “openbare mening” nie. Die teendeel is eerder waar.

Malema misbruik sosiale media

Dieselfde geld Du Preez se aanname dat sosiale media ’n aanduiding gee van die “negatiewe” gevoel rakende AfriForum.

As sosiale media en veral die sogenaamde “black Twitter” as maatstaf gebruik word, sou ’n mens kon dink dat die meeste mense in die land anti-wit rassiste is, vir die EFF stem en grondonteiening en wit rassisme as die land se grootste brandpunte bestempel.

Dít terwyl ons almal weet dat die EFF se steun tot sowat 8% van die bevolking beperk is, asook dat navorsing deur die Instituut vir Rasseverhoudinge wys dat minder as 4% van mense in die land rassisme en grondhervorming as die grootste brandpunte sien en dat verreweg die meeste swart en wit mense gesonde menseverhoudinge met mekaar handhaaf.

Du Preez en andere wat so senuagtig raak oor Malema en kie se dreigemente dat hulle besluit om eerder niks te sê nie speel inderwaarheid in Malema se hande deur die indruk by hom te versterk dat hy onaantasbaar is.

Malema en sy volgelinge gebruik sosiale en ander media om vrees te probeer saai onder die meerderheid wat van hom verskil.

Wat Malema betref, het AfriForum voor die keuse gestaan om op een van drie wyses te reageer: Ons kan ter wille van ’n valse en nievolhoubare vrede besluit om niks te doen nie; ons kan as teenreaksie op Malema ons tot dieselfde soort haatspraak en geweldpraatjies wend; of ons kan kalm en beredeneerd, maar tog ferm optree deur vreedsame teenstand teen Malema se destruktiewe optrede te bied.

‘Teken van swakheid’

Anders as Du Preez glo AfriForum dat om niks te doen nie ’n opsie is nie.

Die niks-sê-opsie is reeds deur minderhede in Zimbabwe getoets en almal kan die resultaat daarvan sien. Toe die beledigings teenoor wit mense in Zimbabwe begin toeneem, het baie boere daar gehoop dat dit bloot politieke retoriek is.

Wanneer iemand soos Malema optree asof hy bo die reg verhewe is en almal te bang is om teen hom op te tree, sal hy dit óók as ’n teken van swakheid bestempel en al hoe meer vernietigend optree.

Soos Du Preez het hulle eerder geswyg uit vrees dat hulle polarisasie kon skep deur standpunt teen “ ’n populistiese swart politikus” in te neem.

Die regerende elite in Zimbabwe het die boere in die land se stilswye as ’n teken van swakheid bestempel, wat uiteindelik gedien het as ’n basis waarop die beledigings teenoor wit mense verskerp kon word en die grondgrypprogram sonder veel teenstand deurgevoer kon word.

Wanneer iemand soos Malema optree asof hy bo die reg verhewe is en almal te bang is om teen hom op te tree, sal hy dit óók as ’n teken van swakheid bestempel en al hoe meer vernietigend optree.

Destruktiewe optrede geen opsie

Die tweede opsie, naamlik om as teenreaksie op Malema onsself tot soortgelyke destruktiewe optrede te wend, is ook nie vir AfriForum ’n opsie nie.

AfriForum streef daarna om wedersydse erkenning en respek tussen gemeenskappe te bevorder. Om oor Malema te swyg, sal nie respek tussen gemeenskappe bevorder nie, aangesien dit aan Malema die groen lig gee om sy polariserende optrede voort te sit.

Geregtigheid binne wetsraamwerk

AfriForum het daarom op die derde opsie besluit, naamlik om kalm en beredeneerd, maar tog ferm binne die raamwerk van die wet op te tree deur druk op die nasionale vervolgingsgesag (NVG) te plaas om weer korrupsieaanklagte teen Malema in te stel.

Sou die NVG dit nie doen nie, sal adv. Gerrie Nel namens AfriForum met ’n proses begin om Malema privaat te vervolg.

Hierdie strategie wat AfriForum volg, is reeds suksesvol bewys.

Die aantyging dat optrede teen Malema sy posisie gaan versterk, is ook ’n wanvoorstelling.

Die NVG, wat geweier het om Duduzane Zuma, oudpres. Jacob Zuma se seun, weens strafbare manslag te vervolg, het omgeswaai en besluit om hom wel te vervolg nadat AfriForum aangekondig het dat hy hom namens die Dube-familie privaat sou vervolg indien die NVG nie sy werk doen nie.

Sou AfriForum uit vrees daarvoor om gebrandmerk te word eerder nie teen Zuma jr. opgetree het nie, sou daar vandag geen geregtigheid vir die Dube-familie gewees het nie.

Sou AfriForum – soos Du Preez voorstel – Malema nou nie vervolg nie uit vrees om gebrandmerk te word, sal daar ook geen geregtigheid vir belastingbetalers en ontvangers van staatstoelae wees nie, want dit is immers húlle wat benadeel is deur Malema se beweerde plundering van die staatskas weens die tenderkorrupsie wat hy glo gepleeg het.

Niemand bo reg verhewe

Die aantyging dat optrede teen Malema sy posisie gaan versterk, is ook ’n wanvoorstelling.

Dieselfde aantygings is ook in 2011 gemaak toe AfriForum Malema suksesvol van haatspraak aangekla het.

Malema se 8% beteken dat hy slegs inspraak kan kry indien die regerende party en die amptelike opposisie hom toelaat om sy gewig rond te gooi.

In daardie stadium was hy stewig in die saal as die regerende party se jeugligaleier.

Hoewel hy aanvanklik korttermynwins uit die saak probeer maak het, het dit uiteindelik daartoe bygedra dat die ANC hom uitgeskop en hy tot die leier van ’n 8%-party gereduseer is.

Malema se 8% beteken dat hy slegs inspraak kan kry indien die regerende party en die amptelike opposisie hom toelaat om sy gewig rond te gooi.

Ook wat die korrupsiesaak teen Malema betref, sal hy natuurlik korttermynwins daaruit probeer put, maar op medium tot lang termyn sal ’n skuldigbevinding aan korrupsie sy vlerke knip en ’n duidelike boodskap oordra dat niemand bo die reg verhewe is nie.

Bron: Netwerk24, 17 Junie 2016

Elke ware sportliefhebber moet doen wat hulle kan om Suid-Afrikaanse sport van die kwotabeleid te red, skryf Kallie Kriel.

In Echbert Boezak se meningstuk Hou op om sportkwotas te blameer poog hy om diegene wat rassekwotas in sport teenstaan, op oppervlakkige wyse af te maak as mense wat dink “wit spelers is outomaties bekwaam, terwyl spelers van kleur gedurig moet bewys dat hulle bekwaam is.”

Hierdie wanvoorstelling deur Boezak het reeds kop uitgesteek tydens die Twitter-skermutseling tussen my, Boezak en ’n paar ander selfaangestelde waghonde vir politieke korrektheid kort ná die Springbokke se skoknederlaag op hul tuisveld teen 14 spelers van die beseringgeteisterde Ierse rugbyspan.

In hul poging om “transformasie” te beskerm, het Boezak en ’n paar ander Twitter-krygers my daarop gewys dat baie van die wit spelers Saterdag swak gespeel het en dat dit ’n oorwegend wit span was wat verlede jaar geskiedenis gemaak het deur die eerste keer teen Argentinië te verloor. Hieroor is hulle uiteraard reg, maar hulle mis die punt van my argument.

My standpunt dat “transformasie” Suid-Afrikaanse rugby die afgelope paar jaar stelselmatig verswak het, is nie ’n vingerwysing na enige afrigter of speler – swart óf wit – nie. Dit is eerder ’n vingerwysing na ruggraatlose rugbybase wat toegelaat het dat die gehalte van Suid-Afrikaanse rugby verswak deur onder andere Fikile Mbalula, minister van sport, toe te laat om ’n politiesgedrewe rassekwotabeleid onder die dekmantel van “transformasie” op Suid-Afrikaanse rugby af te dwing. Wanneer Mbalula sê “spring”, vra die rugbybase blykbaar “hoe hoog?”.

Dié rugbybase het blykbaar nie agtergekom dat die woord “transformasie” nie in die Suid-Afrikaanse Grondwet voorkom nie. Ook nie dat “transformasie” intussen in ’n kodewoord ontaard het waarmee die ANC deur rasgedrewe sosiale ingenieurswese poog om beheer oor elke terrein in ons samelewing te verkry nie.

AfriForum is ten gunste daarvan dat elke kind in hierdie land, swart én wit, blootstelling aan sport en toegang tot afrigting en fasiliteite moet hê. Die feit dat 80% van Suid-Afrikaanse skole tans egter wanfunksionerend is, is die belangrikste rede waarom nie almal dié geleenthede kry nie. Die regering se onvermoë om skole reg te ruk, word nou verdoesel deur die probleem elders te soek en met kunsmatige stappe soos die afdwing van kwotas te probeer regruk.

’n Mens moet ook simpatie hê met talentvolle swart spelers wat nou slegs as kwotaspelers gebrandmerk word.

Dié kwotabeleid – wat onder die dekmantel van transformasie op rugbyspanne selfs op skolevlak afgedwing word – verswak Suid-Afrikaanse rugby struktureel. My argument is soos volg: Om ’n speler wat die potensiaal toon tot een van die wêreld se beste spelers in sy posisie te ontwikkel, moet dié speler se spel ontwikkel word deur hom in en teen die beste moontlike spanne te laat speel. Sowel wit as swart spelers word die beste as hulle saam met en teen die bestes speel. Deur in provinsiale skoletoernooie met meriete weg te doen ten gunste van ’n kwotabeleid, word die gehalte van die spel wat daar gespeel word onafwendbaar verswak. Die polities korrektes kan ontspan: Ek bedoel nie dat swart spelers ’n span verswak nie; inteendeel, daar is briljante swart spelers wat hul plek in spanne verdien. Wat ’n span wel verswak, is wanneer die rassepolisie – wat sommige rugbybase en politici insluit – ten alle koste ’n rassekwota wil afdwing deur spelers te kies wat op meriete alleen nie die span sou haal nie.

Die kwotabeleid verswak Suid-Afrikaanse rugby verder, omdat heelwat wit spelers wat potensiaal het, eerder hul heil in die buiteland loop soek of ná hul skoolloopbaan heeltemal ophou rugby speel, of in ander gevalle selfs gedwing word om ’n ander posisie te speel om hul kanse te verbeter om gekies te word. ’n Mens moet ook simpatie hê met talentvolle swart spelers wat nou slegs as kwotaspelers gebrandmerk word.

Soos die gehalte van die spel plaaslik afneem weens die aandrang op rassekwotas deur Mbalula en sy mede-rasideoloë in rugbybesture, sal Suid-Afrikaanse rugby (en natuurlik ander sportsoorte ook) toenemend sukkel om internasionaal mededingend te wees. Die tekens is reeds daar dat ons begin het om dié punt te bereik.

Wat eerskomende Saterdag se wedstryd tussen die Springbokke en Ierland betref, wens ek Allister Coetzee en sy spelers, wit én swart, alle sterkte toe. Dit is nie hul skuld dat ons sport die slagoffer van politiek geword het nie. Ek hoop hulle wen, net soos ek hoop dat die waghonde vir politieke korrektheid nie ’n moontlike oorwinning sal gebruik om voor te gee dat alles nou weer wel is in Suid-Afrikaanse rugby nie. Alles is nié wel nie.

Elke ware sportliefhebber moet nou doen wat hulle kan om ons sport te normaliseer en van die nadelige kwotabeleid te red. Dit is juis om hierdie rede dat AfriForum en Solidariteit gesamentlik ’n veldtog geloods het wat onder meer behels dat die kwotabeleid in die Suid-Afrikaanse arbeidshof en by internasionale sportliggame en die Verenigde Nasies beveg gaan word.

Solank as wat jongmense se sportdrome deur politici se rasbeheptheid vernietig word, het ons elkeen ’n verantwoordelikheid om nee te sê vir kwotas.